Kakaiba.
Hindi nila pinapa-score yung kalaban.
Ang galing talaga nila.
"Woooo~ Aomine!!! Slam mo na yan~!"sigaw ko.
After ng laban,siyempre,panalo ang Touou...
"Seirin ang susunod nating kalaban,"sabi ni Momoi.
"So? Mahina ang Seirin,kaya namin silang tapusin."sabi ni Wakamatsu.
"Si kuya confident oh~!"sinuntok ko yung braso niya.
"Aray naman,Hoshi!"sigaw niya.
"Dapat masanay ka na sa mga sapak ko.Parang hindi mo naman ako kapatid eh."nag-pout ako.
"Eh hindi naman talaga tayo magkadugo!"sigaw niya.Tinapik ni Imayoshi si Wakamatsu sa balikat.
Oo nga pala,kunwarian lang pala kami.
Yumuko ako.
"Pasensya ka na.Pasensya na kung...napipilitan ka lang na ituring kitang kuya.Mag-isa lang kasi ako sa bahay kaya....pasensya ka na talaga."sabi ko.Pakiramdam ko mag-isa nanaman ako.
Nagbuntong-hininga na lang ako.
"Sige...uuwi nako.Bye bye,Momoi-senpai,minna."sabi ko sabay labas ng gym.
Nakasalubong ko si Pa--Aomine.
"Oh,uuwi ka na?"tanong niya.
"Oo."sagot ko nang matamlay.
"Ingat ka sa pag-uwi."sabi niya sabay ginulo yung buhok ko.
Nag derederecho lang ako sa may kalsada.Na sa pedestrian ako,tumingin ako sa kaliwa at nakita ang headlights ng isang 10-wheeler truck.
[Aomine's PoV]
Bakit kaya ang tamlay ng babaeng yun?
Tinignan ko lang siya.Napansin kong may truck na paparating.Agad ako'ng tumakbo pero...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Nahagip siya....
Tumawag kami ng ambulansya.Agad naman silang dumating after 5 minutes.
"Kasalanan ko toh eh!!!"kanina pang sigaw ng sigaw si Wakamatsu.
"Oi tukmol,anong ikaw ang may kasalanan?!"tanong ko habang nakatayo sa harapan ng kuwarto ni Hoshi,my daughter.
"Sinigawan ko kasi siya kanina na hindi kami magkapatid!!!"umiyak pa siya tapos headbang sa pader.
Ano,masakit noh?
"Eh tukmol ka pala eh!"binatukan ko siya.
"Alam mo namang mag-isa na lang yung tao tapos gaganyanin mo pa! Tayo na nga lang ang pinagkakatiwalaan niya eh!"sigaw ko.
"Oo na,guilty ako!!!"lalo siyang umiyak.Mukha na siyang tanga dito sa hallway.
"Aho ka talaga!"sigaw ko.
BINABASA MO ANG
When The Ace Falls In Love(KnB fanfic:Aomine Daiki)
HumorBumalik nako sa realidad.Sumapit na ang alas dose at bumalik na sa kalabasa ang sasakyan ko,wala na ang prinsipe ko.Bukod pa ron,hindi katulad ni Cinderella,na sakin ang sapatos ko,at walang prinsipe ang humabol sakin.Makakamit ko kaya ang happily e...
