Call Me "Banana" [bxb] (✓) || De 'As Straight As A Banana'-Trilogie

13

Druk zoekend naar de jongen banjer ik weer door de supermarkt.

Bij het schap van de bananen let ik zo niet op dat ik mijn tros laat vallen. Ik buk om hem op te rapen en als ik omhoogkom knal ik met mijn stomme kop tegen het schap aan.
Met mijn hand wrijvend over de pijnlijke plek loop ik naar de kassa.

Als ik afgerekend heb loop ik richting de uitgang. Dan zie ik de jongen net weggaan.

Ik versnel mijn pas in de hoop dat ik hem bij kan halen en met hem kan spreken.

Omdat ik zo gefocust ben op de jongen, zie ik het drempeltje bij de uitgang over het hoofd en struikel erover.

Met veel vaart smak ik recht op mijn bek op de grond en vliegt mijn winkelwagentje over de parkeerplaatsen heen. Hij komt tot stilstand tegen de glasbakken, wat een harde klap veroorzaakt.

Ik knijp mijn ogen dicht en hoop dat de jongen het niet doorheeft. Vervolgens hoor ik snelle voetstappen en voel ik een hand op mijn rug.

Voorzichtig kijk ik op.

'Gaat het?' Klinkt de warme stem van de jongen. Fuck, te laat.

'Uh, ja hoor,' zeg ik en klauter omhoog.

'Weet je het zeker?' Vraagt hij als ik sta.

'Ja,' zeg ik terwijl ik wankel en bijna voorover val. De jongen vangt me op.

'Ik denk dat het toch niet helemaal goed gaat. Laat me je naar huis brengen,' zegt hij. Nu stokt mijn hartslag al helemaal.

Nee.

'Nee, niet nodig,' zeg ik terwijl ik me uit zijn armen wurm, naar het winkelwagentje strompel en hem naar mijn fiets duw.

'Ik sta erop!' Roept hij dan en loopt naar me toe.

'Nee, ik red me prima zelf wel,' zeg ik eigenwijs, drop mijn boodschappen in mijn tas en fiets weg.

---
So, dat was een wat langer hoofdstuk.

Hmmm, misschien brengt 13 echt ongeluk... Arme Nathan toch.