Queen of Berlin

Hoofdstuk 10

{Evi}
'Eef, psst, eef' hoor ik vaag terwijl ik zachtjes door elkaar geschud word.

'He wat?' vraag ik slaperig.

'We zijn er' zegt Stijn terwijl hij me een kus geeft.

Ik word de auto uit gesleept en krijg een blinddoek om geknoopt. Stijn pakt mijn hand en we lopen een klein stukje vooruit.

'Opstapje' hoor ik Mees zeggen.

Ik til mijn voet op en de geur van "café" komt mijn neus binnen.

Wat moeten we nou in een café in hemelsnaam?

Ik hoor Mees en Stijn smoezen en grinnik. 'Schatten ik hoor jullie gewoon hoor' zeg ik lachend.

'He shit' zegt Stijn.

'Gelukkig heeft ze het aller leukste niet gehoord' zegt Mees terwijl ik hem hoor grinniken.

'Ik ben benieuwd' zeg ik terwijl ik moet gaan zitten van Stijn.

'Hij mag af' zegt Stijn.

Er staat een podium en een microfoon met daar achter een Gibson western gitaar.

'Wat is de bedoeling Stijn?' vraag ik verbaast.

Hij pakt mijn hand.

'Kom maar mee' zegt hij lachend.

Ik laat me leiden en neem plaats op het kleine maar knusse podium en kijk achterom naar Stijn die het gitaar aan het stemmen is.

Er zijn een paar mensen ik het café en ze kijken me vol verwondering aan.

Het maakt me verlegen.

Stijn knipoogt naar me en fluistert 'You can do this'

'Ik weet het niet hoor, welk nummer wil je spelen?' vraag ik onzeker.

'Wat wil jij? Roep maar wat' zegt Stijn.

'Ehm, nou, eh, Ho Hey van The Lumineers? Kun je die spelen of weet je niet hoe die gaat?' vraag ik opnieuw erg onzeker.

'Komt goed!' hij knipoogt.

Hij begint te spelen en ik adem een paar keer diep in.

Shit! Nee! Oh mijn god!

Ik start vals in en ik schrik me te pletter.

'Boeeeehhh' roepen de mensen in het café.

Ze lachen en één man gooit een patatje naar ons.

Stijn haalt me van het podium en ik ruk me los uit zijn greep.

'Ik kan best wel zelf lopen hoor' zeg ik met een brok ik mijn keel.

Ik ren naar het toilet en Stijn rent achter me aan.

Ik doe de deur van het toilet open en kijk in de spiegel.

Er vloeien tranen over mijn wangen.

Iets wat ik al eens meegemaakt had, gebeurde gewoon weer.

Wat een verschrikkelijke afgang is dit!

Ik hoor geklop en weet dat Stijn het is.