Bazen uzağımızdakini hep yanında istersin, bazen yanındakini hiç gitmemek üzere kilitlemek istersin yüreğine, bazen uzağındaki gerçekten yanında olmadığı için şükredersin, bazen şükretmeyi bilmezsin, bazen her şey gönlünce olsun istersin, bazen gönlünce olmadığı zaman isyan edersin, bazen gerçekten seversin, bazen sevmeyi beceremezken; becermeyi seversin, bazen uzaktaki belirir gözlerinde ansızın, bazen unutmak için sevdiğini düşünürsün uzağındakini, bazen yaşamayı unuttum sanarsın, bazen unutarak yaşamayı tercih edersin, bazen sınarsın yüreğinden gelen sevgi dolu kişinin sahibini, bazen sınamaktan vazgeçer fesat fikirlerle dolar taşar beynin, bazen sevmeye tenezzül etmezken bazen gerçekten hiç sevmiyorsun, bazen cümleleri dışarı aktarmak istersin, bazen nasıl aktaracağını bilmezsin, bazen sevdiğimizin bize sahip olduğu düşüncelere kapılırsın, bazen düşünmekten ise aciz, bazen sevginin sadece bir kalp atışından ibaret olduğunu sanarsın, bazen tarif edilemeyecek kadar zor bir duygu olduğunu anlarsın. Bazenler hep bazendir. Sadece anlatmak istersin kimse konuşsun istemezsin. Kimse konuşmazsa nasıl akıl alacağımızı akıl etmeden hem de. Bazen karşımıza çıkana sırf seni sevsin diye yalanlar söylersin, bazen hiç doğruyu söylemek için çırpınmazsın hep kaygı içinde olursun " ya beni sevmezse " diye. Severse beni bu halimle sevin diye uğraşmaktan acizsin bazen, Seni sevecekse senin kendini ona tanımladığın gibi sevmesini istersin.
Ve bunları sadece bazen düşünüp yazarsın boş bir kâğıda. Ve belki bir gün bazenler gittigi zaman aklımızdan gerçekten seveceğiz karşımıza çıkanı yürekten...
