Ruhsuz Müzisyen

RM/ Bölüm 1

" Zamanla hissizleşirsin. Biri gelip sevgini götürür, biri gelip güvenini. Sonra alışmaya başlarsın, yeni bir sayfa açamassın ama alışırsın... " RM

Kelimeler beni anlatmaya yetmeyecek şekilde. Hayat kısa ve ben de bu kısa hayatın içinde ölü bir beden gibiyim.

Ruh halim değişik. Kimi zaman iyi, güler yüzlü, çılgın, kimi zamanda kötü, solgun yada ruhsuz.

Demiştim ya kelimeler bile beni anlatmaya yetmiyor, işte öyle bir insanım ben. Değişiğim. Ruhumun, kalbimin sesini sadece müzikle avutabiliyorum.

Kinim ve öfkem her yere yayılmış, ama sanki belli etmiyormuşcasına davranıyorum insanlara.

Davranışlarım insanın kişiliğine, karakterine göre değişiyor.  Arkadaşlarımın yanında sanki ben, ben değilmişim gibi, bazen neşeli bazen somurtgan. 

Değişiyorum sürekli, günden güne büyüyorum. Yaptığım yanlışların artık farkına varabiliyorum. İnsanları hep bilmeyerekten kırardım. En yakın arkadaşlarımı bile düşünmeden sarfettiğim kelimelerle kırardım. Zamanla alışmişlardı onlarda,artık beni tanıyolardı nasıl olsa. nasıl biri oldugumu yanimda dura dura ogrenmişlerdi.

Kimseye guvenememiş birisiyim. Bazen soruyorum kendime neden ben diye onca insan varken neden ben diye. Sonra şu anki durumumu gorup, daha kötüsü olabilirdi diye şükrediyorum.

"zengin biri misin?" dıye sorsanız sahi ben zenginmiyim onu bile bilmiyorum ki. Ama disaridan oyle gozukmem mesela. Daha cok zengin, egolu, soguk biriymis gibi. Gülünç bir durum.

Bazen cafelerde çalışırım, Lüks barlarda falan şarkı soylemeye giderim. Öyle kafama estiği şeyi yaparak para kazanırım. Belli bir düzenim yok işte. Herzaman heryerde rahatım.

 Ve bu rahatlıkla kazandığım para da bana yetiyor.Hiç parasız kalmıyorum mesela. Herzaman  acil bişe olur diye biryerlerde tutumum vardır.

Benim için en önemli olan şeylerden biriside yemektir. Yemeğe çok düşkün birisiyimdir. Kilo alsam bile yemekten vazgeçmem. Allah 'a şükür ki yemek yiyip de zayıf kalanlardanım. Oyle pek bi kilom yok ve çokta zayıf değilim tam ortada, kıvamındayım.

Dişardan havalı, kibirli birisiyim ya ben insanlarında dilinden düşmüyorum bu yüzden . Beni tanıyan nasıl birisi olduğumu, nekadar iyi birisı olduğumu bilir zaten. Diyerlerının arkamdan ne konuştuğu umurumda bile değil açıkçası. Takmıyorum kısaca.

Bugün okul yoktu haftasunundaydık. 2 günde olsa tatildim. Tatiller benim için önemlidir. 2 gün bile olsa. Ama bazenleri bu koskocaman evde vakit geçirmek sıkıcı oluyor, o zamanlarda bizimkiler gelir eğleniriz dedikodu falan yapar guler zamanı geçiririz.

Bizimkiler dediğim ailem falan degil birkaç dostum işte,benim yerli yerinde bir ailem yok. Dağılmış hepsi. bir zamanlar vardı. Mutlu mesut yaşıyorduk işte ama yıllar sonra birbirimizden kopacagımızı hiç düşünmezdim. İmkansız gelirdi bana o kadar mutlu, huzurluyken.

 Sadece annem değerli gözümde  oda yanımda degil. Kendi doğduğu şehirde yaşamak istediği için orda kalmayı tercih etti.

Beni yanına almadı çünkü okumamı, adam olmamı, iyi bir eş bulup mutlu bir aile kurup yaşamımı sürdürme istiyor. onun gibi surunmemi istemiyor. Tek isteği benden bu.

Beni bu şehirde tek biraktı çünkü bana guveni sonsuz. Benim ne kadar akkıllı bır kız olduğumu bilir. Öyleyimde zaten kendıme güvenim her zaman tam ve sonsuzdur.  insanların nasıl biri oldugunu tek bakışımda anlayabilirım mesela , zamanla alışıyor insan zaten...