Ik was nog een kleine jongen en keek jaloers toe hoe de meisjes speelden met hun poppen en touwtje sprongen. Ik wou meedoen! Maar ze lieten mij niet meedoen omdat ik anders was. Ik was een jongen, en jongens hoorden nou eenmaal niet met poppen te spelen, of touwtje te springen. Jongens moesten voetballen en oorlogje spelen. Ze moesten stoer doen, en vechten. Maar dat wou ik helemaal niet. Ik was anders. Ik hoorde bij de jongens, maar wou bij de meisjes horen. Mijn moeder dacht dat het over zou gaan als ik ouder werd, maar dat was niet zo. Dit was niet tijdelijk, dit zou niet zomaar overgaan. Dit was iets blijvends, iets waar ik helemaal niks aan kon doen.
YOU ARE READING
In het verkeerde lichaam
Truyện NgắnFlorian is een jongen. Tenminste, zo ziet hij eruit. Hij voelt zich een meisje en wil niks liever dan een meisje zijn. Hij is een transgender, maar zijn ouders zijn streng gelovig en accepteren hem niet. Ze sturen hem het huis uit, en dan begint zij...
