Hayallerle Dans

“Ayra! Geç kalıyorsun!”

Annemin iğneleyici ses tonunu duyduğumda boy aynasının önünden çekildim. Yatağımın köşesine özenle yerleştirilmiş ve tüm gece boyunca yüzümden çıkmayacak maskeme uzandım. Daha şimdiden bu elbisenin içinde nefes alamaz hale gelmiştim. Durup derin bir nefes aldım ve odadan çıktım.

Merdivenlerden indiğimde annem o her zamanki sert yüz ifadesiyle, Aynur teyze –bakıcım- ise gözleri dolu dolu bana bakıyorlardı. Annemin bana bakıcım kadar sıcak bakmayacağını hatırladığımda burnum sızladı. Her zamanki gibi bunu yine kimseye hissettirmemiştim. Kapıya doğru ilerlerken arkamdan Aynur teyze eteğimi düzeltiyordu. Annemin bana uzattığı kırmızı pelerini üstüme geçirdim ve dönüp Aynur teyzeye sarıldım. Annemin bunu onaylamadığını tabii ki de biliyordum ama bana doğduğum andan beri sevgiyi hissettiren tek kişi de oydu. Kulağıma sessizce “Dikkat et pamuğum.” Diye fısıldadığında gülümsedim ve evden çıktım. Evin önünde beni bekleyen arabaya bindim ve şoförümüze gülümsedim.

Annem evde çalışanlarla fazla samimi olmamı istemiyordu. Bunu bana açık bir dille ifade etmişti. Fakat onu dinlediğim pek söylenemez. Çünkü evde anne ve babamın suratından çok onları görüyor ve onların sevgisiyle büyüyordum.

Ben Arya Kartal. Türkiye’nin seçkin ailelerinden olan Kartal’ların sizin değiminizle şanslı tek çocuğu ve tek varisiyim. Annesinden sevgi görmemiş, katı kurallarıyla yaşayan, babasından ilgi görmeyen zavallı şanslı kızım. Annemin peşinden bir balo oraya bir balo buraya sürüklediği bir çantadan farksızım ben. Hoş, o çantalarına bile benden fazla değer verir.

Şu an da onun arkadaşlarının düzenlediği saçma bir baloya doğru yoldayım. Tüm seçkin ailelerin çocuklarının katıldığı eski zamanlar konulu maskeli bir balo. Şu an üstümdeki elbiseyle eski zamanlardan şimdiki zamana ışınlanmış gibi hissediyorum. Kim bilir diğerleri ne haldedir. Bahse girerim ki oraya geleceklerin çoğu zorlama yoluyla ikna edilmişti. Benim gibi.

Araba durduğunda geldiğimizi anladım. Saçımın bozulmamasına dikkat ederek maskemi taktım ve açılmış olan kapıdan indim. Şoföre başımla selam vererek girişe doğru yürümeye başladım.

Girişe geldiğimde kapıda dikilen adama parolayı söyledim ve içeriye adımımı attım. Herkesin yanında biri vardı. Harika, annem bu ince ayrıntıyı atlayarak beni çok hoş bir duruma düşürdü.

Çoğu kişi dans ettiğinden dolayı fazla kişi beni fark etmedi. Gözlerin benim üstümde olmasından nefret ederdim. Şimdi ise az da olsa birçok kişi merakla beni süzüyordu. Umursamazmış gibi boş olan masalardan birinin yanına gittim ve dans edenleri incelemeye başladım.