When

Κεφάλαιο 1.

| ΛΙΒΙ |

"Μαμααααααααααααααα!" Φωνάζω απο το δωμάτιο μου.
"Τι τρέχει Λίβι;" Λεει η μαμά μου καθώς μπαίνει αναστατωμένη στο δωμάτιο μου.
"Η συναυλία ειναι σε μια μερα! Ξερεις πόσο πολυ τους λατρεύω και ξερεις οτι ειναι το όνειρο μου να παω. Ομως ως συνήθως δεν εχω ιδέα τι να φορέσω... Η Λίλι με πήρε τηλέφωνο και μου ειπε οτι εχει βρει ήδη τι θα βάλει και η Άννα δεν προσπαθεί καν να βρει γιατι ειναι μικρή και δεν την νοιάζει." γκρινιάζω.

Στην συναυλία θα παω με την καλύτερη μου φίλη και την κατα τέσσερα χρόνια μικρότερη αδερφή μου, ναι ξερω, αλλα δεν μπορούσα να της πω οχι. Η συναυλία ειναι στις έξι το απόγευμα σε μια τεράστια αρένα μόλις λίγα χιλιόμετρα μακρυά απο το σπιτι μου και θα μας παει ο μπαμπάς μου. Περίμενα αυτη την συναυλία απο την μερα που μετακομισαμε εδω και ειμαι σίγουρη οτι θα ειναι η καλύτερη βραδιά!!

"Δεν ξερω τι να σου πω να βάλεις  Λίβι, οτι και αν σου προτείνω δεν θα σου αρέσει..." Λεει η μαμά μου και εγω πέφτω ανεστεναζοντας με την πλάτη στο γεμάτο πεταμένα απο την ντουλάπα ρούχα κρεβάτι μου.
"Λίβι κοιτά κοιτά!!! Δες τι έφτιαξα" η Άννα μπουκαρει στο δωμάτιο μας, - ναι έχουμε το ίδιο δωμάτιο- σπρώχνοντας την μαμά μου που έβγαινε απο το δωμάτιο για να μου δείξει ενα μεγάλο πανο πάνω σε ενα ξύλο που γράφει "Νάιαλ σε αγαπάμε!!" γιαυτην και την Λίλι που τους αρέσει ο Νάιαλ. Το κοιτάω και χαμογελάω λέγοντας της πως ειναι πολυ ωραιο, -όντως ειναι- καθώς σκεφτομαι οτι πρέπει να ετοιμάσω και εγω κατι για τον Χάρρυ, τον δικό μου αγαπημένο. Αλλα δεν μου έρχεται τιποτα...

Η ωρα περνάει και αφου τρώω βραδυνό με τους υπόλοιπους παω στο κρεβάτι μου και βάζω να δω μια ταινία. Αφήνω την ταινία να παιζει και βυθίζομαι στο ελαφρύ μου πάπλωμα καθώς με παίρνει ο ύπνος και αρχίζω να ονειρεύομαι μια καλοκαιρινή νύχτα, αγόρια, μια τεράστια σκηνή με φώτα, γνώριμη μουσική και αμέτρητες φανς να ουρλιαζουν.