Her mutsuzluğun ötesinde yeni bir yaşam bekler:
Ama insana özgü bir yeteneksizliktir yaşayamamak!
Yoksa hangi balık boğmuş kendini;
Hangi kedi atmış kendini damdan!..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yeter be artık. Her gün bir vukaat. Benim de bir sabrım var. Biri okuldan kaçar, biri kız döver onu da geçtim erkek döver, diğeri kopya çeker. Meslektaşlarımı delirtir.
Bıkttım be! Yeter ulan atıyorum sizi okulumdan. Bitti!"
Resmen bir 'oha' çektim. Kadın nefes bile almadan konuşmuştu. Bu arada ben Elvin. Cennet çiçeği. Sanırım az önce okuldan atıldım. Oh be sonunda ya! Kurtuluyorum şu lanet yerden.
Ve bunlarda benim yaprakalarım Çisil Belinay ve Duru. Ve sanırım onlarda benimle birlikte atıldı. Okuldan kaçan bendim. Belinay namı diyer hoca savar hocaları kaçırır. Çisil namı diyer haydar aslında çok sevecendir ama damarına basmıcaksın işte.
Biz yatılı Armağan lisesinde kalıyoruz yani kalıyorduk demeyilim.
Müdirenin son sözü ile ona döndüm.
"Aman be çokta umurumda. Al götüne sok okulunu. Sen istesende durmam ben bu okulda." Diyerek odadan çıktım. Hiç de üzülmemiştim. Aklımızda bir plan vardı zaten. Kızlarda benimle birlikte çıkmıştı. Kızlara baktığımda sırıtıyorlardı. Sonra bende dayanamayıp kahkaha attım.
"Ee eşyalar hazır mı haydar?"
"Evet çiçeğim gidiyoruz burdan."dedi Çisil. Belinay "Oh be bir daha şu sünepeleri görmicem." Deyip bizi izleyen erkekleri gösterdi. Nerdeyese hepsi bize sulanmıştı ama hiç birimiz yüz vermemiştik. Bizim için sadece biz vardık.
"Doğru dedin yaa. En çok da buna seviniyorum. Hadi son bir kez?" Sonra üçümüz birden bağırdık.
"DÖNÜN LAN ÖNÜNÜZE."
◆ ◆ ◆
Bavullarımızı alıp yeni evimize doğru yola çıktık. Bavullarımız dediysem de çoğu Belinayındı. Tabiki yıllardır biriktirdiğimiz parayla sonunda ev tutabilmiştik.
Tam 12 yıldır bunun hayalini kuruyoruz. Kızlarla tanıştığımda 4 yaşındaydım. Önce Çisille karşılaşmıştım. Sonra da aramıza Belinay katıldı o zamandan beri bir aradayız.
Evimiz apartmanda bir daireydi ama bizim istediğimiz şey fazlasıyla vardı. Ögürlük.
Taksiye para vermeyecek kadar cimri olduğmuz için dolmuşa bindik. "Kızlar Burak arıyor." Belinayın sözü ile ona döndüm. Burak Belinayın belalısı gibi birseydi. Peşini bi türlü bırakmıyordu. "Allahım ne istiyor bu çocuk yine?"
"Dur öğreniriz şimdi. " deyip telefonu hapörlere aldı.
"Efendim Burak yinene var ?"
"Niye bavullarla gittiniz okuldan? Kovuldunuz mu? Neden bana haber vermedin? Neredesin şu an? Kim-" Diye sıralarken Belinay sözünü kesti.
"Bir sus yaa. Hem ben sana niye hesap vereyim be. Kimsin ki sen? Kovulduysam kovuldum. Sanane benden."
İşte benim yapraklarım ağzının payını böyle verir!
◆ ◆ ◆
~ARKADAŞLAR TÜM BÖLÜMLERİ KALDIRDIM ÇÜNKÜ KURGUYU YENİNDEN YAPIYORUM İYİ OKUMALAR UMARIM BEYENİRSİNİZ~
