Her zaman olduğu gibi kapıyı çarptım ve dışarı çıktım. Anahtarı almayı unutmuştum ayrıca dönüp alacak kadar yüzsüz değildim. Sinirle ayaklarımın beni götürdüğü yere gittim. Yine kendimi ormanla deniz arasındaki kumsal arasında bulmuştum. Kıyafetimin ıslanacağını düşünmeden hemen denize koştum. Sinirim geçene kadar yüzmeyi planlıyordum. Taa ki ayağıma kramp girene kadar.
Çırpınışlarım ardından kumsala ulaşmıştım. Oturdum ve sol tarafıma baktım. Yanıma oturmuş adeta Geceyle Kamufle Olan bir çocuk oturuyordu. Gözlerimi kapattığım anda yok olmuştu. "Ne oldu bana, neden gerçek olmayan şeyler görüyorum?" diye düşünürken sanırım sesli düşünmüştüm.
"Ben hayal değilim." dedi en sevdiğim ses. Alarcın'dı bu kesinlikle. Hızla oturduğum yerden kaldırdı beni. Geldiğimiz yollardan geri dönerken anlam veremediğim ses geldi. Etrafıma bakınca sadece sis görüyordum. Aldırış etmeden devam ettim yoluma. Alarcın bizimle yaşamıyordu. Evde olanları anlattım o da benim gibi sustu sadece. Oysa ki çok mutlu gelmişti yanıma. Sessizlik sararken bedenimi ağaçlara takılı olan ışıklar söndü. Kimse yok dediğim sırada yine bir fısıltı geldi.
Sol tarafıma baktığımda yine aynı manzarayla karşılaştım. Geceyle Kamufle Olan çocuk bu. Birkaç dakika yüzüne baktıktan sonra ışıkların yanmasıyla yok oldu. Alarcın'a söyledim ve hunharca koşmaya başladık.
Elime telefonu aldım. Umtuğ'ya haber verecekken gördüğüme şaşırmadım değil. "Bilinmeyen Kişi " adlı kullanıcıdan mesaj gelmişti.
"Geceyle Kamufle Olan Çocuk seninle uğraşacak." yazıyordu.
Ne yapacağımı bilmeden direk Umtuğ'yu aradım.
"Umtuğ! Biz sahilin oradayız. Hemen bizi burdan al." derken gözümden akan yaşın farkına vardım.
Aradan 5 dakika ya geçti ya geçmedi. Umtuğ Hızla yanımıza yaklaştı. Ama ona olanları anlatamazdım.
"Ne oldu?" diye sorunca sadece korktuğumu belli etmiştim.
Kırmızı ışıkta durunca gözüm dikiz aynasına kaydı. Olamaz yaa hâlâ oradaydı. Arabadan hızla indim;
"Sersem çocuk, neden her seferinde kaybolup korkutuyorsun beni." diyerek bağırınca telefona bir mesaj daha gelmişti.
"Benden sakın korkma. Yakında seninle karşılaşacağız." yazıyordu.
"Ben ipin ucunu bırakmayacağım. Her zaman karşılamaya hazırım." diye cevapladım.
Gerçekten karşılaşmayı isterdim onla. Sonuçta ilk defa hayallerime adım atıyordum.
Merhaba Okuyucular.
Daha benim ilk kitabım bundan dolayı hatalarim biraz fazla. Siz bunları bana bildirirseniz mutlu olurum. Okurken Eğlenmeniz dileğiyle. Iyi aksamlar :)
Okuduysanız begenmeyi unutmayın.:)
