SON PİŞMANLIK

1. bölüm:

Multinmedya; Ilgın Demirel

Bugün ailemle birlikte uçakla Antalya'ya yolculuk yapıyorduk. Yanımıza hostes yaklaşıyordu. Annem ve babam "Kızım ne istersin?" dedi. Ben "Babacığım, bir şey istemiyorum." dedim ve hostes yanımızdan uzaklaştı.

Babamın Antalya'ya tayini çıktığı için oraya gitmek zorunda kaldık. Biliyorum Istanbul'daki düzenimi bırakıp yeni bir başlangıç yapacaktım. Bu benim için de zor olacaktı yeni bir yer, yeni okul, yeni arkadaşlar...

Umarım çabuk alışırdım.

*
Uçaktan indiğimizde sabah erkendi. Babam havalimanına taksi çağırmıştı. Aradan 5-10 dakika geçti.
Araba geldi babam öne annem ve ben arka koltuğa geçtik.

Araba harekete geçti ve evimize gidiyorduk hem mutluydum hem de bir yandan üzgündüm. Böyle kendi kendime mırıldandıktan sonra camdan dışarı baktım sanırım gelmiş olmalıydık dedim babam hemen

"Tamam burası." deyip parayı şoföre uzattı.

Arabadan çıktık ve eve doğru yürüdük. Ev çok büyük ve çok güzeldi ama önemli olan şey ailemizin mutluluğu ve sağlığı her şeyden önemliydi.

Annem babama "Kocacım, çok teşşekekür ederim." dedi annemin babamın gözlerinin içi sevinçle doluydu. Babam "Ne duruyoruz, hadi eve girelim." dedi ben "Tamam, babacığım!" dedim ve eve girmiştik.

Evin içi ayyy ! Nediyorum ben evimizin içi çok güüüzeldi yaaaa! Gözlerime inanamıyorum. "Allah'ım bu bizim evimiz mi?" dedim ve annem hemen sevinçler içinde evin ortasında sevinçten ağlamaya başladı annem duygulanmış olmalıydı dedim ve ben de ağlamaya başladım.

Babam bize bakıp gülüyordu.
Biz hemen babama baktık ve biz de güldük. Evimiz prefabrik bir evdi ve ayriyetten bahçemizde yüzme havuzu ve çardak vardı. Evimizin içi eşyalıydı ve duvarlarımız buz mavisiydi.

"Annecim, ben odama bakmaya..." dedim ve yukarı kata çıktım. Sağ taraf benim odam olmalıydı dedim içeriye girdim. "Neeee , bu benim odam olamaz!" dedim "Bu ne güzellik!" Odam pespembe bir renkte yatağım mavi halımın deseni bulutlarla dolu çalışma masam desen zaten o , bir başka...

Aman allahım, deyip yatağımın üzerinde zıpladım.

Annem babam kapıdan beni izliyorlardı. Babam kızımız ne mutlu dimi karıcım, dedi anneme. Annem hâlâ bana bakıyordu. Dalmış olmalıydı.

*

Annem mutfakta bize bir şey hazırlarken biz de baboşumla konuşuyorduk.
Babam:
- Kızım, senin daha kaydını yaptırıcaz .

Ben:

- Offff, baba boşver!

Annem hadi yemek hazırrrrr, dedi ve masaya oturduk.

Bugün de cok güzel bir gündüü😙😙