Forbbiden Love

Chapter One

Dear Maddison,
Baby, i'm sorry kasi kailangan kitang iwan sa Auntie mo sa Manila. Kelangan kong magtrabaho para sa ating dalawa. Patay na ang daddy mo kaya kelangang ako and magtuloy ng naiwan nyang business dito sa Korea. Hindi ko naman maaitim na ikaw lang ang nakatira sa bahay , kahit sabihin mo na andon ang mga maids and body guards no mas makabubuti Karin sayo ang pagstay kina Tita Des mo. Hayaan mo anak. Magpapadala ako lagi ng pera para may magastos ka. Magsabi ka lang kung may kailangan ka sa magihing bago mong school ah?. Tandaan mo anak, mahal na mahal kita. Mag aral ng mabuti ha??
Susunduin ka ng Tita mo bukas ng umaga. Kaya maghanda kana okay?? May pera akong iniwan para sayo. I also leave a cretid card for you at may laman na yon. Lang emergency mo. Mamimiss kita anak.

Love,
Mommy Shane

Habang binabasa ko ang letter na iniwan ni Mommy sa kama ko ay ang pagpatak ng mga Luha ko.

Hindi ko kayang mahiwalay kay Mommy.

Oo, namatay si dad 2 months ago.

Masakit para sakin ang mapag isa. Kelangan ko si Mommy, pero alam kong mahalaga din ang kailangan nyang gawin para sa business namin.

Kaming dalawa nalang at kelangan namin ng pera para mabuhay.
-
Kinabukasan.

"Miss Maddison, andito na po ang Tita nyo upang sunduin kayo."

"Opo.Andyan na po manang Liza."

Pagbaba ko ng hagdan agad Kong nakita so Tita Des. Actually malayong kamag anak na namin sila, pero close sila ni Mommy.

"Good morning po tita."

Bati ko sa kanya sabay halik sa pisnge.

"Good morning too Madison. Ready kana ba?? Ready naba yung mga gamit mo?"

"Hmm. Opo tita. Kuya Nano, paki dala naman po dito yung mga gamit ko oh."

"Ito na po Mam Maddison."

"Salamat po Kuya. Ah! Ito nga po pala yung sahod nyo this whole year. Kayo na po ang bahala dito sa bahay ah?"

"Opo Mam, salamat po. Mamimiss po namin kayo Mam."

Sabi ni Manang Liza.

"Nako. Mamimiss ko din po kayo. Sige po, kelangan na po naming umalis. Babye po".

Niyakap ko sila bago umalis.

Nang nasa gate ako, may narinig akong tumatawag sakin.

"Maddisonnnn!!!"

Pagtingin ko. Si Irene pala, yung kababata ko/ best friend.

"Ikaw! Nakakainis ka. Aalis ka ng hindi nagpapaalam sakin."

Nagmamaktol na saad nya.

"Biglaan kasi eh. Pasensya na Irene."

"Hmm! Okay lang. Mag iingat ka don ha? Wag mo kong kakalimutan. Kung hindi sasapakin kita!"

Natawa naman ako sa sinabi nya 😊

"Oo. Ano kaba. Sige, kailangan na naming umalis. Paalam."

Niyakap ko din sya bago tuluyang pumasok sa Kotse ni Tita Des.

Sa byahe. Nakatulog ako.

"Maddison Iha. Gising na, nandito na tayo".

Naalimpungatan ako ng gisingin ako ni Tita.

"Nako, sorry po tita, nakatulog po ko."

"Okay lang. Halika na, pumasok na tayo. Naipasok na rin ni manong Eddie yung gamit mo sa kwarto mo."