Gitme, her şeyim ol . /HunHan/

1. Bölüm

Elimde kalemim , önümde kağıt , etrafımda bilmediğim , tanımadığım insanlar. Bir yandan önümdeki kağıtları karalayarak  kitabımın yeni bölümünü yazmaya çalışıyordum , bir yandan kendi derdime yanıyordum. Bir bavul , çanta ve leptop ile  tek başıma dışarıda kalmıştım . Buna yanmayayım da neye yanayım ?.

Sizlere kendimi tanıtacağım:

Adım Sehun . İnternetten gezinirken bir site keşfettim . Bir kitap sitesi. Orada birden fazla kişi kendi yazdıkları hikayeler ile kafa dağıtıyor, içinden gelenleri yazıyorlardı. aynı şekilde bende. Uzun süredir yazıyorum hayatımla ilgili olayları , insanların dertlerine ortak olmaya , benim derdime ortak olmaları için yazıyorum. Birbaşına kalmış biri başka ne yapabilirdi ki ? Uzun süredir bu siteye giriyordum .Sadece kitabımı okuyanlar ile ayakta kalabiliyordum . Her neyse henüz bir işe giremedim. Nasıl geçineceğim , nerede yatacağım hiç bir şey bilmiyorum. Yazmaya devam ettim . Sadece yazıp , çizmeye. Kafamı dağıtmak için bir şeyler içiyor, yiyordum fakat yiyip içmem neyi unutturabilir ki ? Mesela kimsem olmadığını unutturabilir mi ? Evsiz kaldığımı, yatacak bir yerimin olmadığını unutturabilir mi ? Hayır .

'' Pardon beyfendi cafemizi kapatacağız . S-siz artık kalkacak mısınız ? ''

Gecenin bir yarısı kapatmakta haklılar sonuçta onların bir ailesi var :

'' E-evet kusura bakmayın dalmışım ne kadar ?''

'' 35 lira ''

Elimi cebime daldırdım 25 lira çıkarttım bozukluklardan da 5 lira :

'' Pardon 30 liram var olur mu ?''

'' Peki bir daha böyle olmasın lütfen buyrun sizi dışarı alalım ''

Buradan da atılmıştım . Bavulumu aldım , leptopu çantanın içine koyup sırtıma astım , kalem kağıdı ise diğer elimle tutmaya çalışarak dışarı adımımı atabildim.

Yere bakıp ne yapacağımı düşünürken sırtıma aldığım ağır derbe ile kafamı kaldırdım . Karşımdaki kişi bakıp:

'' Yavaş olsana '' diye bağırdığında anlamıştım.

Yerden kağıtlarımı toplarken ' kusura bakmayın dalmışım ' dedim .

'' Asıl siz kusura bakmayın bağırdım da-''

'' Yok önemi yok kalacak bir yeri olmayan kişiye bu koymaz sanı- iyi günler '' diyip yoluma devam ettim :

''Anlamadım . Kalacak yeriniz mi yok ?''

Utanarak arkamı döndüm . Çarptığım kişinin yüzüne bile bakamıyordum :

''E -e evet yo-yok ''

''Anladım . Buyrun arabam şurada evime gelin lütfen ''

''Yok rahatsızlık vermeyeyim ben size ''

''Ne rahatsızlığı lütfen kendinize ev bulana kadar kalın . Bavulunuzu alayım'' dedikten sonra bir hırşımla bavulumu alıp arabasının bagajına koydu . Sokakta yatacak değildim . Başka çarem yoktu. Arabaya binip oturdum. Sessizlik oluşmuştu . Ben çaresizce düşünürken karşımdaki adam yola bakıp dikkatlice araba sürme ve evine gitme derdindeydi. :

'' Bu arada tanışmadık . Ben Luhan . ''

'' Memnun oldum Luhan be-n b-ende Se- yok o olmaz .''

''Ney ?''

'' Şey bende Xiung ''

''Memnun oldum Xiung ''

''Ben-bende ''