Geçmiş ya geçmişte kalmazsa o zaman nasıl yaşar insan? Ne kadar mutlu olabilir? Bende mutlu olduğumu sanıp olamayanlardanım. Belki de mutsuzlukla kendimi kandırdım. Ben ne yaptım?
Bir kere yüzüme bile bakmadan gitti. Arkasından şaşkınlıkla bakakaldım. O gitti ben baktım. Sanki geçen gün benimle konuşmak isteyen o değilmiş gibi gitti.
''Aah böyle olmadı bunun girişi başka bir şey yazmalıyım.'' dedi adam. Yazmayı bilmezdi. Okumayı daha iyi bilirdi. Ama sanki yazmasa içindekiler içini parçalayacaktı. Bir kadın geçmişti hayatından. Şaşkınlıkla bakakalmıştı ona son gidişinde.Bir engel vardı gökyüzünün derinliklerine kadar ulaşan bir merdivene tırmanmak gibi. İkisinde de güç yoktu sanki. Peki adam neden yazmak istiyordu?
Yazmadı. Her şeyi olduğu gibi bırakıp çıktı evinden.Sadece yürüdü. Yürümek iyi gelirdi adama. Kadın sevmezdi uzun uzun yürümeyi. Belki de buydu onları ayıran. Bilemediler. Kadın konuşmayı severdi adam susmayı. Kadın çiçekleri severdi adam böcekleri. Kadın eğlenmeyi severdi adamsa evde durmayı..
Lise sonda tanışan bu iki kişi hiç birlikte olmadı. Her aşk mutlu sonla bitecek değil ya bu aşk da bitmedi. Belki de adam sevdi kadın sevmedi. Kimdi bu kadın ve kimdi bu adam?
