" Don't bare me to my limits" sigaw ni mama saken habang nakataas pa ang makabilang kilay neto.
" Ma, ano na naman ba to? Papahabain na naman ba natin to?"
"Pinagsabihan na kita Aya. Makinig ka naman hindi sa lahat ng oras iintindihin ka" saka sya nag woke out paalis ng bahay.
Palagi nalang ganyan tuwing umaga. Di ko alam kung ano laging ganap at paulit ulit niyang ginagawa yon.
So, ang ginawa ko nalang kinuha ko na agad yung mga gamit ko sa kwarto saka ako pumasok sa campus. Jusme kung iisipin ko pa yung baka di na kayanin pa ng brain cells ko ang pag dagdag ng stress ni mudrakels.
* Sa campus *
Naglalakad na ko papasok ng hallway ng biglang may lumila sa buhok ko.
"Aray Juliet di nakakatuwa" sabi ko sabay tingin sa kanya at pareho nalang kaming natawa sa isa't isa.
"May assignment ka?" tanong nya sabay ngiti ng parang nakakaloko
"Anong bago?"
"HAHAHAHA shet anong bago sayong abnormal ka ha? Namiss kita talaga" sabay yakap nya saken
"Teka parang last semester iniisnob mo ko ha?" sabay palo sa kanya
"Luka ka talagang Aya ka ano na namang pumasok sa kokote mo at ganyan ang aura mo today? Ina mo HAHAHA" sabi nya sabay hatak saken papuntang gymnasium.
Juliet Ventura bestfriend ko since highschool mga bes :D
Anyways, Aya Montes. Simple lang naman ako pero tamad. Hm. Ano paba? Basta basahin niyo nalang to para mas makilala niyo ko yun lang mwaa :* HAHAHAHA.
(a/n: short)
By: Paullajane Diloy.
BINABASA MO ANG
Aya Montes
Teen FictionIt was so imposible to be with the guy who you think the man it couldn't to be with you for almost. But as the story goes. The willingness to love the truly madness of your soul will not be the intialy reason to quit. And forgiveness was the only an...
