{ZIJ}
Ik nam voor de derde keer mijn gsm om te kijken hoe laat het was. Wachten op de bus was officieel het saaiste ooit. Ik was altijd te vroeg als ik enthousiast was over wat ik ging doen. Dan vertrok ik een kwartier te vroeg en moest ik natuurlijk ook lang wachten... Ik keek weer op mijn gsm en toen zag ik hem.
{HIJ}
Ik keek uit het raam van mijn vader's auto. Mijn vader zou me afzetten aan de bushalte en vanaf daar zou ik de bus nemen richting het centrum. In de auto of bus zitten was niets voor mij. Ik hield meer van vrijheid. Mijn motto was dan niet voor niets "Go with the flow". Toen we waren aangekomen stapte ik uit. Ik zette me neer op een bankje en toen zag ik haar.
{ZIJ}
Hij was net uit een auto gestapt en ik zou hem toen omschreven hebben als "Een kunstwerk van moeder natuur". Ik vond hem gewoonweg perfect. Ogen waar ik in zou verdrinken, een zongebruinde babyzachte huid, gespierde benen, een kaaklijn die God zelf had gesneden en het perfecte messy-kapsel. Adembenemend. Hij keek in mijn ogen en alles voelde compleet.
{HIJ}
Ze stond te wachten aan een bankje naast de bushalte en ze zag eruit als een engel die net uit de hemel gevallen was. Ze had groene ogen, de schattigste sproetjes ooit, een adembenemende glimlach en halflang haar in een onbeschrijflijke kleur. Ze keek in mijn ogen en alles voelde compleet.
{ZIJ}
Mijn hart ging sneller kloppen toen hij naast me kwam zitten. Hij zat een tijdje naar me te staren alsof ik het 8ste wereldwonder was. Opeens zei hij quasi-verlegen: "Ik ben niet zo goed in praten met meisjes, is het raar als ik je vertel dat ik je supermooi vindt?". Ik lachte verlegen en antwoordde "Ik vind het best wel flatterend dat je me dat zegt". Hij leek opgelucht met mijn antwoord en stelde zich voor als Mathias. "Aurélie" zei ik glimlachend. "Zozo ik zie je nog wel eens Aurélie, nu moet ik gaan, dat is mijn bus" wist hij me oppeens te vertellen. Ik hoopte heel erg dat dit geen vaarwel was...
{HIJ}
Ik twijfelde maar ging toch maar naast haar zitten. Toen ik mezelf betrapte op staren besloot ik maar iets te zeggen: "Ik ben niet zo goed in praten met meisjes, is het raar als ik je vertel dat ik je supermooi vind?" Zo dat was er uit voor ik het wist. Ze lachte verlegen en zei: "Ik vind het best wel flatterend dat je me dat zegt". Oeff, dat was best opluchtend. Ik stelde me voor, glimlachend vertelde ze dat ze Aurélie heette. Spijtig genoeg zag ik dat mijn bus eraankwam. Na me verontschuldigd te hebben stapte ik in. Ik hoopte heel erg dat dit geen vaarwel was...
