LİSELİ AŞIKLAR 2

AYRILIK

1 HAFTA SONRA...
---
O Aramızdan Ayrılalı Tam 1 Hafta Oldu. Evet,Alya Bizi Bırakalı Tam 1 Hafta Oldu. Ben Emreden Ayrılalı Tam 1 Hafta Oldu.Bu 1 Hafta Ağlamakla,Telefonun Susmamasıyla Ve Benim Telefonlarımı Reddetmemle Geçmişti.

Alyanın Ölüm Haberini Alır Almaz Gözlerimin Yaşlarına Hakim Olamayıp,Sokakta Deli Gibi Bağıra Bağıra Ağlamıştım. Hafif Topuğu Olan Ayakkabılarım Canımı Çok Acıttığından Çıkarıp Deliler Gibi Çıplak Ayaklarımla Koşmuştum.Ağlamaktan Gözlerimdeki Rimel Korkunç Bir Şekilde Akmıştı Ve Mahalleli Bana Bir Cadıymışım Gibi Bakıyordu.Umursamamıştım Bile,Benim Can Parçam Ölmüştü.Bırakmıştı Beni.
Deli Gibi Koşmaktan Ayaklarımın Altı Yara Olup Kanamıştı.Ama Yinede Umrumda Değildi.
Zoraki Bir Şekilde Eve Ulaştığımda Bu Seferde Deliler Gibi Zile Basıp Bağırıyordum.
"Açın Şu Kapıyı!" Aslında Ağlamamın Arasından Çokta Belli Olduğu Söylenemezdi.
Evin Kapısını Olay Yeri İnceleme Açtığında Onları İterek İçeri Dalmıştım.Ve Yerde Bir Ceset Görmüştüm.Benim En İyi Arkadaşımın Cesediydi O.Tekrardan Gözyaşlarım Arttığında Yere Oturup Cesede Son Bir Kez Sarıldım.
Üstü Kefenle Örtülmüştü.O Güzel Yüzünü Bir Daha  Asla Göremeyecektim.
"Belki Ölmemiştir Ne Olur Bi Açıp Bakalım!" Diye Güç Bela Bağırdım.Kendimi Kandırıyordum.Ölmüştü İşte.
"Ne Olmuş Peki?" Dedim.
"İntihar."
Yutkundum.
-----

Olaydan 2 Gün Sonra Alyanın Cenazesine Gitmek İçin Hazırlanırken Bir Yandanda Gitmek İstemiyordum. Eğer Gidersem Çok Çok Daha Kötü Olacaktım.Ama Gitmesemde Bir Ömür Bununla Yaşayamazdım.

Hazırlandıktan Sonra Ağır Adımlarla Evden Çıktım.

Ve Tabikide Benden Beklenecek Davranışı Sergiledim.Cenazeyi Birbirine Kattım. Bağırdım Çağırdım Çığırdım. Benden Daha Kötü Durumda Olan Ailesine Sarılıp Onları Teselli Etmeye Çalıştım Ama Başaramadım.
Onu Son Yolculuğundada Yalnız Bırakmayan İnsanlara Teker Teker Baktım.Genelde Hepsi Okuldandı. Ve Aşık Olduğu Çocukta Oradaydı. Bir Hışımla Yanına Gidip Yakasına Yapıştım.
"Senin Yüzünden! Senin Yüzünden Oldu Bunların Hepsi! Senin Yüzünden Bu Haldeyiz! Birde Utanmadan Gelmişsin Cenazesine! Hangi Yüzle Ha Hangi Yüzle! Keşke Girmeseydin Hayatımıza." Derin Bir Nefes Aldım.Dediklerim Onu Etkilemiş Olacak Ki Suratı Daha Çok Asılmıştı.
-----
Ama Bunların Üstünden Tam 1 Hafta Geçmişti. Tam 1 Haftadır Yalnızdım. Ne Emre Yanımdaydı Nede Alya.
Emre İle O Günden Sonra Hiç Görüşmemiştik. Ben Doğru Olanı Yapmıştım. Sevmediğim Biriyle Beraber Olmam Doğru Olmazdı Çünkü. Bunları Düşünürken Kolumda Bir El Hissettim.Hızla Dönüp Bakınca Deren Olduğunu Gördüm.
"Dışarı Çıkıp Hava Almak İster Misin?"
"Olabilir." Dedim.
-----
Emre'den.
"Ebru İle İlgili Diye Düşünmüştüm.Ne Bileyim Aramızda Hiç Bir Şey Olmadiki. Geldi Durup Dururken Ayrıldık Dedi."
"Nedeni Ebru Veya Değil.Ama Şu Kızla Görüşmesen İyi Olur."
"Keyfimden Görüşmüyorum Zaten Abi,Kız Nereye Gitsem Karşıma Çıkıyor. Berke Ya Sen Bir Konuşsan Mı Yağmurla?"
"Ben Yağmurla Konuşurum Konuşmasınada Önce Şu Ebrudan Temelli Kurtulmamız Gerek."
-----
Deren'den.
"Film İzleyelim Mi? Kafamız Dağılsın Biraz."
"Alyada Gelecekse Neden Olmasın? Onunda Kafasını Dağıtmaya İhtiyacı Var Sonuçta."
Yağmurun Ellerini Sıkıca Tutup "Bak,Artık Alışmamız Gerekiyor.O Artık Hayatımızda Yok. Hem O Gittiği Yerde Çok Mutlu. Ve Seni Böyle Görünce Üzülüyor."
Ellerimi Hızla Bırakıp Koşar Adımlarla Odasına Gitti.
-----

Kimden: Dereninki
Mesaj: Günaydın Yağmur Bugün İşin Yoksa Buluşabilir Miyiz? Benimkinide Getir Ha Özledim Onu.
Yağmur Dün Gece Telefonunu Koltukta Unutmuştu.Hala Uyandığı Halde Israrla İçeriye Gelmiyordu.Böylece Mesajlarına Ve Telefonlarına Ben Cevap Veriyordum.
Kime: Dereninki
Mesaj: Deren Seninle Konuşmak İstemediğini Söyledi.