Hoofdstuk 1

20 3 1
                                    

Ik pak mijn laatste spullen in. En dan kijk ik nog even mijn kamertje rond. Eindelijk ga ik weg van deze rotplaats. Ik doe mijn rugzak op mijn rug en pak de sleutels van de tafel. Alle meubels worden morgen met de verhuiswagen opgehaald, voor de rest is mijn kamer helemaal leeg. Ik loop de trap af en doe in de gang mijn jas aan. De gang is koud en kaal. Alles lijkt zo anders dan normaal. Ik open de voordeur en kijk nog een keer om. Ik ga alles achter me laten. Alle leuke dingen laat ik achter, en dat doet pijn. Maar ik moet weg, zodat ik alle rot herinneringen achter laat. Want dat zijn er veel. Ik sluit langzaam de deur en loop naar mijn fiets die tegen het hekje aan staat. Ik doe mijn sleutel in het slot en rijd weg. Op naar het station.

Als ik eenmaal op het station ben koop ik een treinkaartje voor mensen met een fiets, en stap de trein in. Daar zet ik mijn fiets in het speciale vakje en ga op de stoel ernaast zitten. Er komen nog meer mensen de trein binnenlopen. Ik bekijk iedereen onopvallend. Een zakelijk gekleede vrouw, een man met een vieze baard, een moeder met 2 kleine kinderen en een paar studenten. Ik ben blij dat ik niemand bekend zie langskomen. Iedereen loop de passagiers wagon in, en ik blijf alleen met mijn fiets. Ik pak mijn mobieltje, een oud versleten gevalletje. Maar je kan ermee muziek luisteren en daar gaat het mij om. Ik doe mijn oortjes in en zet Warrior van Demi Lovato op. Dan begint de trein te rijden. Ik kijk naar buiten en zie alles voorbij flitsen. Op naar mijn nieuwe leven. Waar alles beter zal zijn dan mijn vorige.

Als de trein stopt sta ik al klaar met mijn rugzak en fiets. De moeder met de 2 kleine kinderen staat naast mij en de kindjes drukken om de beurt op het knopje van de deur. 'Mamaaa! Waarom gaat hij niet open?' zegt de kleinste. Op dat moment gaat de deur open. 'Kijk hij doet het al jho!' zegt de andere en hij port mijn zijn elleboog in zijn zusjes maag. Ik stap samen met mijn fiets uit. Achter me hoor ik de kindjes ruzie maken. Het doet me denken aan thuis. Snel schud ik die gedachte uit mijn hoofd en loop het perron af.

--- Hey iedereen! Ik begin net met dit boek. Ik hoop dat jullie het leuk vinden en please Vote&Comment!

Advies is altijd welkom :) Xx ---

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Dec 01, 2013 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

SecretsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu