BÖLÜM 11

225 4 0
                                    

 
Şu dünyada gidipte geri dönmeyen birşey de güvendir. Birinin güvenini kırdığınız an bir daha tekrarı olmuyor. Yada bunun için çok fazla çaba sarf etmek zorunda kalıyorsunuz. Bende Ediz'in güvenini kırmıştım ve benim onarıcak ,yada sarf edicek bi vaktim yoktu. Ediz benden gitmişti fakat ben ondan gidemiyordum. Karma karışık hayatıma bir çizik daha atmıştı kader. Sanki önceden bir çocuk gibiydim . Ediz'in beni kaçırdığı gün büyümüştüm. Ediz sayesinde yaşamayı ,aşkı öğrenmiştim. Bu sevgiden çok başkaydı. Bir çok kişiyi sevebiliyorduk fakat aşık olamıyorduk.

            * ****************** *
EDİZ 'İN ANLATIMINDAN...

Evden hızla çıkıp arabama bindim. Gitmesine izin vermiştim. İçim içimi yiyordu şuan. Arabanın içinde bir süre oturdum. Gözlerimi evin kapısına sabitledim. Bir süre bekledikten sonra kapı açıldı ve bu sabah gördüğüm gülen yüzünün aksine ağlamaktan şişmiş gözlerle çıktı evden. Sahi neden bu kadar mutluydu sabah. Gideceği içine mi doğmuştu?
İçimde merak duygusu  baş gösterse de gidip konuşacak değildim. Arkasına bile bakmadan bindi arabaya  ve zorla girdiği evden şimdi çözemediğim bir ruh hâli ile çıkıyordu. Taksi gözden kaybolana kadar izledim gidişini. Sonra dalgınlığımı üzerimden atmak için arbayı çalıştırdım ve ofise gitmek üzere yola çıktım.

Masamda oturmuş kalemlerle oynuyordum. Kafamı dağıtacak bir çok yol denedim ama nafile. Hiç birşey iyi gelmiyordu. İçimdeki sinir mi , nefret mi, yoksa hüzün mü çözemiyordum.
Ağır adımlarla kalktım sandalyeden. Şirketten çıkıp sahil kenarına gitmeyi tercih ettim .
Kafamı dağıtmalıydım. Ya  kalbimden çıkıcaktı ,ya da kalbim yerinden ...

ZORLA AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin