Breaking Cold ( Prince Series) Series 2 [Editing]

ElsAna 19

Wynter is silently driving his car on the way to my what so called house before, the house that once love me, and once hurt me. Ang saya noh? Ang hirap magpatawa kung mismong sarili ko hindi ko mapasaya.

Nang maipark na ni Wynter ang kotse ay nagda dalawang isip pa ako kung kaya ko na ba? Kung sapat na ba ang naipon kong lakas ng loob upang humarap sa kanila? Why do I need to came back on this house at the first place? Para masaktan ulit ako? . Foolishness!

Nanginginig man sa kaba at sa naitago kong sama ng loob ay nakuha ko paring mag door bell, until I saw Yaya Precy, ang isa sa mga taong nakasaksi ng buhay ko.

"C-cheo? Ikaw ba yan iho? " nanginginig nitong saad sabay yakap sa akin. I can feel the regret and guilt on her voice. Dapat lang.

" C-cheo, patawarin mo si Yaya, h-hindi ka niya naipagtanggol" humahagulgol niyang saad, si Yaya Precy na kulubot na ang balat, I am really weak in terms of old peoples. Masyadong malambot ang puso ko sa mga matatanda.

I just gave her a slight smile, at agad akong inalalayan papunta sa pintuan ng dati kong tahanan.

It is a modernised korean house, napaka sosyal at napaka ganda ng interior and exterior design, this house once seen how I've been love and how I feel so devastated. Kaya ko pa bang bumuo ng maliligayang mga ala ala, if whenever I look on the same door kung saan nila ako ipinagtabuyan.

Ng makapasok na ako sa pinto ay pansin ko ang mangilan ngilang pagba bago sa sala, nadagdagan ang mga chandelier, mas lalo itong naging maganda, but the saddest part, this house feel so melancholy.

"Manang sino yang-" napahinto ang isang edad 40 pataas na babaeng may hawak na sandok at nakasuot ng apron. She is the first person that I thought that can love me still besides of being a gay.

"A-anak" at pumatak na ang luha sa halos walang buhay na nitong mata, kasabay ng mahigpit niyang yakap sa akin ay ang paghagulgol niya "Cheo, anak ko" 

"Eumma"  hindi ko mapigilang mapa iyak, akala ko hindi ko na muling mararamdaman ang yakap ng isang ina.

"Anak kumakain ka ba ng tama? Saan ka nakatira? Pinapagod mo ba ang sarili mo? Do you need anything? Anak naman mukhang nangangayayat ka na" para namang aligaga si eumma na tiningnan ang aking katawan, napahalakhak na lang ako.

"Eumma, isa isa lang ang tanong,mahina ang kalaban, well I am fine, nakatira ako sa magkapatid na Javier, and I do not need anything right now "

" Anak, ipapakuha ko na ang mga gamit mo, you can have your room here. "

" Pero-" akmang aalma ako, masyado naman kasing biglaan.

"No buts Cheo, hindi ko na hahayaang pabayaan kang muli anak. I am really foolish to make it on my own child. Gagawin ko lahat para gawin lahat ng pagkukulang ko" I just gave her a slight smile. Masarap mag patawad.

Nakarinig naman kami ng mahihinang yabag sa isang banda ng hagdan "Ma sino yun-CHEO!!!?" kuya give me the most embarrassing hug ever. He never change, maybe.

"Cheo, namiss kita bunso, you never know how sad and lifeless this house without you " ramdam ko yung tinatawag nilang sakit at pagsisisi sa boses ni kuya.

" Namiss din kita hyung... Pero bitaw muna hindi na ako makahinga"

"Aiy hehehe.. Sensya na bunso, maiba tayo, sino yang kasama mo" para naman akong nag yelo, nakalimutan kong kasama ko si taglamig.

"Akala ko maiichapwera na ako sa chapter na to eah" sarkaatiko niyang bira, gago talaga.

"Hala sya, kuya si Wynter-" hindi na ako pinatapos ng mokong at agad na kinamayan si kuya Cholo, yes Cholo po ang name ni kuya.

"Soon to be bayaw kuya" agad ko namang binatukan ang mokong na ikinahiyaw nito.

"Huwag kang maniwala diyan kuya. Anyway" bigla akong napatigil, I need to do this "Nasaan si Appa?"

"Dating gawi bunso"

"Bunso, Cheo miss na miss ka na ni Appa" kusang naglandas ang mga butil ng luha sa aking mga mata, maigi kong pinagma masdan ang hero ko habang kinakausap niya ang aking larawan.

"Bunso, kung makita ka muli ni appa, I won't do the same mistake I did before" at napahagulgol na siya while hugging my picture.

"Appa.... " napatingin sa akin si Appa, he looks at me like I am the most impossible person.

" Cheo? Anak ikaw na ba yan" halos magka dapa dapa si Appa mula sa kanyang higaan para mayakap ako.

"Ang bunso ko nagbalik, Cheo anak kahit ano ka pa, tanggap ka ni Appa, please come back " halos malusaw ako sa galak at tuwa, hindi ko rin maiwasang maluha. The missing pattern of my life seems completed.

" Opo Appa... Opo"

Dinner time, pinilit ako ni Appa and Eumma(Dad and Mom) na dito na matulog at bukas na bukas din ay kukunin na ang mga gamit ko sa condo ng mga Javier to live with my family. Pumayag naman ako, maybe this will be the stepping stone para makapag move on ako, uso mag move on kahit hindi naging kami, I never doubt my feelings to that PERSON, but I think hanggang dito na lang ang katangahan ko, doing the same mistake sometimes called foolishness and I won't do that again.

Napuna naman ng tanungan ang hapag kainan, tawa ako ng tawa sa mga banat nila appa, hyung at Wynter, mga tunay na lalake nga naman. Lalo na kay Appa at hyung, jusko! Tinatanong kung kailan ang kasal namin kunno.

"Saan ba gaganapin ang honeymoon bayaw? " ngiting sambit ni hyung, sapakin ko to eah, nang iinis.

Ngumisi din pabalik ang walanghiya, feeling close?" Maybe sa Korea para makapag painit" manyak na sambit ni Wynter.

"Basta dahan dahanin mo lang ha" pakiki ride ni Appa.

"Excuse me, but we're actually in front of the food "saad ni mama na ikinagat labi ng mga TUNAY na lalake.

" Mianhe(sorry) "

" Maiba tayo, you are the son of Mr. Everest Javier right Wynter? " serious mode naman ngayon si Appa.

" Opo, why" takang tanong naman niya.

"If you don't know, we have actually a deal, na darating ang panahon na ikakasal ang isa sa mga anak ko sa anak niya" para atang hindi maganda ang patutunguhan ng usapan na ito.

"And I think, dahil sa naging prinsesa itong bunso ko. You are willing to engaged to my son.. I mean to my daughter right? "

The hell?