Living the Jimmy life.

Hoofdstuk 7: Op reis.

Tijdens de middaglunch was de rust ver te zoeken. Terwijl Jimmy en Mila druk bezig waren een oplossing te vinden voor hun probleem waren de anderen ook druk in de weer. Robin en Charlie hadden een extra huiswerkopdracht meegekregen van van der Donck. Daar waren ze maar meteen mee aan de slag gegaan. Anders zouden ze een 2 krijgen voor hun volgende toonmoment, had van der Donck tegen ze gezegd. Jonas, die ondertussen ook ingelicht was over Mila's probleem, was druk in de weer. Hij was bezig met het bellen naar allerhande bedrijven en organisaties om snel een veilig onderkomen voor Mila te regelen. Jimmy keek om zich heen. Hij vroeg zich af of ze de enige waren met zo veel problemen. Of zouden zijn andere medeleerlingen gewoon heel goed zijn in het verbergen ervan?
Hij staarde naar het scherm van zijn laptop. Daarop had hij een site geopend staan van het bedrijf waar zijn vader mogelijk zou gaan werken. Het bedrijf lag dichtbij Sidney, een grote Australische stad. Alhoewel de mensen er vriendelijk uitzagen en de natuur daar bloedmooi was, had Jimmy zijn eigen landje veel grager. Nederland of België maakte voor hem niet veel verschil, zolang hij maar nergens anders zou hoeven wonen.

Jimmy zijn telefoon ging af. Een foto van zijn moeder verscheen op het schermpje. Vlug  liep hij het lokaal uit en schoof hij de ontgrendelknop van zijn telefoon opzij. "Met Jimmy", nam hij de telefoon op. Zijn moeder vertelde hem enthousiast over het leuke huis dat ze in Australië gevonden had. Toen ze hem vertelde dat ze van plan was morgen bij het huis te gaan kijken vertrok Jimmy zijn gezicht. Zo snel had hij nog niet verwacht weg te gaan. Zijn moeder rondde het gesprek af en hing de telefoon weer op. Verbijsterd liep hij terug naar de aula.
Jimmy ging zitten op de kruk die naast Jonas stond. "En hoe gaat het er hier mee?", vroeg hij aan zijn vriend. "Niet bepaald goed", antwoordde Jonas. "Er is niemand die naar me wil luisteren." "Ik kom geen steek verder zo." Jimmy hoorde Jonas zuchten. Aan de blik in Jonas zijn ogen kon Jimmy zien dat hij vastberaden was een huis voor Mila te vinden. En als Jonas eenmaal zijn pijlen ergens op gericht had, stopte hij niet voordat het hem gelukt was.

De middaglunch was voorbij en Mila en Jimmy pakten hun tassen om richting het theorielokaal te lopen. Ze hadden nu Nederlandse les. Helaas wel maar met zijn tweeën, de anderen hadden vrijstelling gekregen van de les zodat ze nog wat konden repeteren voor hun aanstaande toonmoment. Jimmy's boeken leken vandaag wel extra zwaar te wegen. Hij liep iets naar voren gebogen door het gewicht van zijn tas dat op zijn rug en schouders drukte. Zodra hij zijn tas op de grond zette voelde hij een licht-branderig gevoel. Misschien moest hij toch eens wat minder meesjouwen in zijn tas. Het was immers niet voor niets dat hij een kluisje had. Daar kon hij net zo goed maar wat effectiever gebruik van gaan maken.
Mila leek nergens moeite mee te hebben. Toch wel grappig dat zo'n klein meisje zo veel sterker was dan hij. Maar ze waren dan ook wel twee tegenpolen van elkaar. Jimmy was wat onhandig en verlegen terwijl Mila zelfverzekerd en stoer was. Althans dat leek ze, want ook Mila werd zo nu en dan wel eens onzeker.

In het theorielokaal stond de PowerPoint voor de les al geprojecteerd op het bord. Een kleine, tengere vrouw liep naar voren toe en stelde zichzelf voor. "Goedemorgen allemaal." "Mijn naam is Eveline van den Boogaart", vertelde de vrouw. "Jullie leerkracht is vandaag ziek, dus ik kom voor hem invallen." Ze liep naar de deur toe en deed die dicht. "Laten we maar gauw beginnen." Na een half uur lange uitleg over interpunctie mochten ze zelf aan de slag met wat opdrachten. Het was de bedoeling dat ze zelf een script schreven voor een scène die gebruikt zou kunnen worden in de nieuwe schoolmusical.
De opdracht verliep voor Jimmy vrij gemakkelijk. Hij zat vol met inspiratie en het schrijven ging als vanzelf. Voor de hoofdactrice van deze scène had hij Charlie in gedachten. Als haar tegenspeler zichzelf. Alhoewel hij de rol waarschijnlijk wel niet zou krijgen. Robin zou de rol vast wel krijgen, hij had charme en bovendien ook veel meer tijd.

De les was voorbij en Jimmy pakte zijn tas in. Mevrouw van der Donck kwam haastig het lokaal binnengelopen. "Ach Jimmy." "Je bent er nog." Ze liep naar hem toe. "Jou moest ik net hebben." Jimmy keek Dora aan. "Je moeder komt je ophalen zodat jullie vandaag al naar Australië kunnen vertrekken." Jimmy slikte. Hij knikte. "Ik kom er zo aan mevrouw." Nog voor hij iets anders kon zeggen kwam Charlie aangerend. Ze pakte Jimmy stevig vast en begon te snikken. "Ik wil niet dat je gaat", probeerde ze tussen haar tranen door nog te zeggen. En ze kneep hem bijna samen tussen haar armen en haar borst. Blijkbaar had ze al van het nieuws gehoord...
Ook aan Mila viel het duidelijk te merken dat ze Jimmy niet kon missen. Alleen deed zij erg haar best om haar gevoelens te verbergen. Ze gaf Jimmy een korte, maar stevige knuffel. "Geen zorgen hoor Jimmy." "We vinden hier wel iets op", klonken haar woorden. En nog voor hij afscheid kon nemen van de anderen verliet hij het schoolgebouw. Weg van zijn beste vriend Jonas. En ook weg van Alex en Robin, die allemaal nog niets wisten van wat er zojuist gebeurd was.

Hij liep met zijn moeder naar auto, stapte in en ging naast haar op de bijrijdersstoel zitten. Zijn moeder startte de motor en de autoradio begon te spelen.
I'll spread my wings and I'll learn how to fly.
I'll do what it takes 'till I touch the sky...
De rest van het nummer kon Jimmy al niet meer horen. Met zijn gedachten was hij nu immers wel ergens anders. En nog voordat hij het in de gaten had reden hij en zijn moeder met de auto België uit.