Hayat çok yoruyor seni değil mi?Kişiler, kendinden fazla gösterdiğin sevgiler,kafanda dönüp dolaşıp sonuca varamadigin cikmazlar...Ama yine de cabaliyorsun.Bir dal arıyorsun,kırık mi çatlak mi olup olmadığına bakmadan.Sadece tutunmak istiyorsun.Dusunmeden çıkıyorsun ama sonu yine aynı oluyor değil mi? Bırakmalısın eğer canını yakıyor sa, tutunmamalisin.Insalara da böyle olmalısın elinden geldiğinin en iyisini sunmalısin onlara eğer anlarlarsa seni birakmaz lar.Ne olursa olsun yanında kalırlar.Eger anlamiyorlarsa yaptıklarını onun için senin kimseden gormedigin kendi kendine buyuttugun sevgiyi görmüyorlarsa bırak gitsinler.Cunku onlar o simsicak sevgiyi anlamayacak kadar sahte sevgiyle buyutulmuslerdir.Kimseyi kırma çünkü kırılmanin ne demek olduğunu en iyi bilen sensin.O tarif edilemez acıyı...Bırak acitsinlar canını.Sen yine de affetmeyi ne olursa olsun Allaha sukretmeyi bırakma. ..Belki şimdi değil ama bir gün o kirilmalarin hesabı sorulacak sen sabret.Cok yorgunsun biliyorum.En çok da içinde fırtınalar koparken gulumsemekten yoruldun.Hep hayalini kurduğun o anın gelmesini beklemekten yoruldun .Sen yine de sabret beklemeye devam et çünkü gökkuşağı için yağmurlara fırtınalara dayanmalisin.
