Ik ben ik. Ik woon niet echt ergens. Tenminste, als je een weeshuis een plaats noemt waar je woont, woon ik wel ergens. Ik ben als baby achtergelaten voor de deur van het weeshuis door mijn ouders. 'Ouders.' Ik heb eigenlijk geen ouders meer, dus zeg maar beter 'ex-ouders' als dat een woord is.
Mijn naam? Ik had er geen. Ze noemden mij dan maar 'An.' Ik stond bekend als 'An, het problemenkind.' Dus kreeg ik meteen een achternaam, An Trubel. En nu moest An Trubel haar koffer inpakken. Waarom? Ik weet het zelf niet.
JE LEEST
Anders
Teen FictionIk ben geen tiener zoals de andere tieners. Ik hou van donker, zij van licht. Ik hou van horror, zij van liefde. Ik hou niet van hen. Zij houden niet van mij. Niemand houdt van mij. Of wel...?
