as i am reading this thing…di ko
namalayan napatulo na pala luha
ko…nkakakilabot…
nagising nalang ako isang umaga,
naramdaman ko
parang may kulang.
kumain ako ng almusal, nakausap ko na
lahat ng
tao sa bahay, pero bakit
ganito parang ang bigat ng pakiramdam
ko.
pumasok ako sa trabaho
nagiisip
parin.. muntik na nga akong matisod sa
kakaisip
lang nito. tinanong
nako
ng mga katrabaho ko, ano bang meron
sakin bakit
ang tamlay ko. sabi ko
hindi ko alam, di ko maintindihan.
alam mo ba
yung pakiramdam na parang
may malaking butas sa sarili mo,
kilangang makapuno? yun
ang naramdaman ko nung araw na yun,
gusto ko
na ngang sumigaw, magwala,
malay ko ba kung ano lang ito.. pero
hindi ko
ginawa, hindi naman dapat
eh.
mga bandang tanghali pagkatapos ng
tanghalian,
tumawag siya, lam mo na
siya, yung lalaking minahal ko buong
buhay ko
pero iniwan ako para sa
ibang tao, wala lang nangamusta lang
labas daw
kami pagkatapos ng
trabaho, nagisip ako ng mabuti, kung
papayag ako
o hindi, naisip ko ano
ba
