Μέσα στα μάτια σου - one shot

Μέσα στα μάτια σου..

Άνοιξε τα μάτια της από το εκτυφλωτικό φως που κύκλωνε τον χώρο γύρω της και θάμπωνε την όραση της. Ο αέρας μύριζε αλκοόλ και τσιγάρα, αποπνέοντας μια δυσάρεστη μυρωδιά που εισχώρησε στα ρουθούνια της και της έφερε αναγούλα. Κοίταξε γύρω της προσπαθώντας να βρει κάτι οικείο, όμως το δωμάτιο στο οποίο βρισκόταν δεν της θύμιζε απολύτως τίποτα. Στο πάτωμα υπήρχαν παντού πεταμένα ρούχα, ενώ δίπλα της κοιμόταν ένας άγνωστος άντρας.

Ένα σωρό ερωτήματα γεννήθηκαν μέσα στο μυαλό της. Που βρισκόταν; Ποιός ήταν αυτός που κοιμόταν δίπλα της; Πώς βρέθηκε εκεί; Τράβηξε το σεντόνι πάνω της για να καλύψει το γυμνό της σώμα κι έκλεισε τα μάτια της προσπαθώντας να αντισταθεί στην βαθιά επιθυμία που είχε κατακλύσει το μυαλό της. Να αφεθεί σε έναν λυτρωτικό λήθαργο και να μη σκέφτεται τίποτα.

Οι σκέψεις και οι μνήμες από το χθεσινό βράδυ άρχισαν να έρχονται κατά πάνω της ορμητικά και να κυκλώνουν το μυαλό της. Καθισμένη στο σκαμπό ενός μπαρ να πίνει σαν να μην υπάρχει ‪αύριο. Το ένα ποτό διαδεχόταν το άλλο. Δεν ήθελε να σκέφτεται αυτό που είχε αντικρίσει πριν από λίγη ώρα.

****

Μόλις είχε επιστρέψει στο σπίτι της και το μόνο που ήθελε ήταν να βγάλει τα βρεγμένα ρούχα από πάνω της και να κάνει ένα ζεστό μπάνιο. Η πτήση της είχε ακυρωθεί λόγω της κακοκαιρίας κι έτσι θα έπρεπε να ταξιδέψει το πρωί για να προλάβει το συνέδριο που την είχε στείλει η Ξένια, η διευθύντρια της εταιρίας της. Δούλευαν αρκετά χρόνια μαζί κι είχαν αναπτύξει μια σχέσης φιλίας και βαθιάς εκτίμησης. Την θαύμαζε για το στυλ της, το δυναμικό χαρακτήρα της και τον επαγγελματισμό της. Θα ήθελε μια μέρα να καταφέρει να επιτύχει τους στόχους της και να της μοιάσει.

Έβγαλε τα παπούτσια της και τα ακούμπησε στο πάτωμα δίπλα από τον καναπέ. Τα πόδια της υπέφεραν από τον πόνο, ενώ ένιωθε το φόρεμα της να κολλάει επάνω στο σώμα της. Ένιωθε τόσο εξαντλημένη από την πολύωρη αναμονή στο αεροδρόμιο και την ταλαιπωρία που το μόνο που σκεφτόταν ήταν να γεμίσει την μπανιέρα και να βυθιστεί μέσα στο ζεστό νερό. Μετά από μια κουραστική μέρα, ένα χαλαρωτικό μπάνιο θα ήταν βάλσαμο για το ταλαιπωρημένο της σώμα και τον καταπονημένο της νου. Καθημερινά είχε μα αντιμετωπίσει αμέτρητες υποχρεώσεις και ευθύνες. Όλα περνούσαν από το χέρι της κι αυτό την είχε πραγματικά εξουθενώσει. Δεν παραπονιόταν όμως ποτέ. Ακόμη κι όταν έπρεπε να μείνει μέχρι αργά στο γραφείο για διευθετήσει αυτά που της είχαν αναθέσει, δεν δυσανασχετούσε. Ήθελε να αποδείξει την αξία της.