Neden?
Sorsalar bana o kim, nasıl diye sorsalar cevap veremem. Onu görmek farklı farklı duygular yaşatıyor en güzeli ama en kötülerinden biri de bu. Başkaydı,onun gözlerini görmek bir onun gözlerinin başkasına değdiğini görmek. Sana bakmayan o gözlerin başkasında hayat bulması...
Gözlerinin rengini sorsalar, saçının rengini sorsalar cevap veremem. Görünmez olmak ne kötü şeymiş bir kez daha anladım! Onunla ilgili hiçbir şeye cevap veremem... Kendime soruyorum bazen neden cevap veremem diye. Belki ona olan karşılıksız hislerimden belki de... Belki de'si aklıma bile gelmiyor.
Hayat hiç adil değil. Hiç olmayacak insanlar hiç olmayacakları yerlere kuruluyor, değil mi? Gerçi bu daha ne ki değil mi? Ben daha genç, küçük bir kızım...
İleri de büyüdüğümde belki de daha fazlasını çekeceğim. Eminim ki çekeceğim hatta! Ama ne kadar bu aklıma olursa olsun aklımdan çıkmıyorsun. Çık git aklımdan artık! Çık git dememle gidecek misin ki? Senin benden haberin bile yok nasıl gidesin değil mi? O kadar aptal olmasaydın keşke birazcık da olgunlaşabilseydin keşke...
Hiç olmayacak insansın gerçekten... İlk defa böyle duygular hissettiren kişi... Belki daha önce de abuk subuk hislerim oldu, fakat bu en başkası ve derhal beni terk etmesini istediğim tek hissim! Neden bunlar oluyor ki sanki? Bahsin geçtiğin yerde içimde bir kıpırdanma oluyor, konunun bir an önce kapanmasını istiyorum.
Yazmak beni rahatlatıyor... O kişiyi anlatmak ya da anlatamamak ne diye tanımlarsanız artık rahatlattı... O kişi asla belki benim hislerimi bilmeyecek ama bu yazdıklarım bende ne kadar yıl geçerse geçsin kalacak ve belki de beni ne kadar saçmalıyormuşum diye tebessüm ettirecek... Bunu okuyan herkese iyi akşamlar...
BU YAZIYI YAZDIĞIMI BİLE UNUTMUŞUM 12/12/2013' TE YAZDIĞIM BİR ŞEY...
