My Fake Korean Popular Boyfriend - BANGTAN BOYS (BTS)

Chapter 2: Past

"Nak, Gusto sana namin ni mom mo na doon kana mag aral sa Korea." Seryosong sagot ni papa.

"What!!!?? O_O. But dad You know naman na ayaw ko nang bumalik don?" Sagot ko kay dad.

"We know anak, Pero you need it. For our business sake, diba napagusapan na natin to? Diba?" Seryosong sagot ni papa.

"Pero pwedi naman dito sa Philippines diba?"

"No, anak. Nandun lahat ng business natin sa Korea, atsaka ayaw mo nun, lagi mo na kaming kasama, at andun narin lahat ng mga pinsan mo"

Tumingin ako kay mama, at tumango lang siya sakin.

"Pero dad-"

"Anak, we know na ayaw mo pang bumalik ng Korea, dahil sa nangyari nung bestfriend mo diba? Pero anak hindi mo naman kasalan ang nangyari nun diba? Mga bata lang kayo noon. Walang kamalaymalay. Atsaka hanggang ngayon ba, sinisisi mo parin ba ang sarili mo sa nangyari noon?"

Tumango nalang ako bilang sagot kay papa.

"Anak, Move on. Mga bata lang kayo noon. At tsaka hindi mo naman pweding pahirapan ag sarili mo dito sa pilipinas. Matagal na yun, atsaka wag mong ikulong ang sarili mo sa nakaraan. You have to start a new beginning, a new one. Anak Hindi pwedi habang buhay babalik ka nalang sa nakaraan mo."

Tinamaan talaga ako, sa sinabi ni papa. Tama, naman kasi yung sinabi niya. Kung patuloy ko nalang sisihin yung sarili ko walang mangyayari sakin. At hindi ko namalayan may tumulong luha sa mga mata ko.

"Pero, anak kung ayaw mo talaga, Okey lang. Wag mo nalang pilitin yung sarili mo."

"No, Dad! Im ready to go back in Korea." Sabi ko kay dad.

"Pero baka napipilitan ka lang, anak"

"No Dad, tama kayo sa sinabi niyo. Siguro masiyado kolang dinibdib ang nangyari ng mga bata pa kami. Siguro dad, its time to move on. For our company sake and also for my self"

Agad naman akong niyakap ni mom and dad at sunoklian sila ng ngiti.

"Tama, na nga tong emot emot natin" pagpapatawa naman ni mama.

"Baby girl, mag impake kana. At bukas aalis na tayo. Babalik na tayo sa Korea."

"Bukas na talaga?"

"Yup"

Agad akong pumunta sa kwarto ko. At bigla kung naisip yung mga nangyari nung bestfriend ko nang bata pa kami.

Flash back:

Third Persons POV

"Bata, bakit ka umiiyak?" Tanong ng batang lalaki sa batang maganda.

"Nadapa ako eh, Ang clumsy clumsy ko talaga."

"Ssssshhhhh! Tahan na." Sabay hawak ng lalaki sa pisngi ng babae.

"Aray! Ang sakit."

"Hah! Nasugatan ka ba?" Nag aalalang tanong ng batang lalaki.

"Oo, ee. Sa tuhod, pwedi bang tingnan mo. Natatakot kasi ako sa dugo ee." Agad naman tiningnan ng batang lalaki ang tuhod ng magandang batang babae.

"Ang laki ng sugat mo. Tara dalhin na muna kita kay yaya." Pag-aalok ng batang lalaki.

"Sige pero dahan dahan lang ha, masakit kasi yung tuhod ko" sabay ngiti niya sa batang lalaki.

"Hahaha, sige". Tinulongan ng batang lalaki ang magandang batang babae sa paglalakad. Tamihik lang silang naglalakat hanggang sa makarating sila sa isang bench kung saan. Andun ang yaya ng batang lalaki.