Krachtig

Paraweg

Anouk

Het is 8 uur s'ochtends en ik kijk naar buiten. De lucht is helder blauw en de zon schijnt fel. Een perfecte dag om spullen te kopen. Ik loop naar de badkamer en stap onder de douche. Als ik klaar ben trek ik m'n nieuwe kleren aan.

Ik loop naar beneden en maak m'n ontbijt. Ik bak een eitje en ik maak geroosterd brood.

Als ik aan tafel zit pak ik de brief met schoolspullen erbij:

Dit is wat je moet kopen voor school:

Schooluniform: als u bij de winkel van schooluniformen bent staat er wel hoeveel u er nodig heeft.

1 etui
Pennen
Potloden
Stiften
Schriften
Liniaal

Toverstok
Mantels

Boeken:
U kunt naar de boekenwinkel voor boeken. Daar staat wat u nodig heeft voor het eerste jaar.

En zo stond er nog veel meer op.

Als ik mijn ontbijt op heb komt m'n moeder naar beneden. "Hoi Anouk, heb je zin in vandaag?" Vraagt ze en ik antwoord: "ja super veel!" Ze pakt ontbijt voor haar zelf en ik ga tv kijken.

Om 11 uur rijden we naar de stad om een lantaarn paal te zoeken. Als we er een hebben die ons goed lijkt parkeert m'n moeder de auto en we leunen tegen de lantaarnpaal aan. "Dropstokjes," zeggen we tegelijk en we vallen door een koude lucht heen. Al snel voel ik vaste grond onder m'n voeten.

Ik kijk m'n ogen uit. Overal lopen mensen druk pratend en met grote koffers. Kinderen van mijn leeftijd zwaaien met toverstokken maar er gebeurt niks. "Mam we moeten alleen nog schooluniformen halen!" Hoor ik een meisje zeggen. Ze heeft een grote hutkoffer vast met allemaal dingen die ik waarschijnlijk nog moet kopen. Voor me staat een gebouw met grote letters: schooluniformen, voor u in maat!
"Zullen we daar eerst maar eens heen gaan?" Zegt m'n moeder tegen mij en we lopen richting het gebouw.

Als ik het gebouw instap weet ik niet wat ik zie. Ik zie mensen die schooluniformen passen, mensen die met medewerkers aan het praten zijn, kleine kinderen die lachend en gillend achter elkaar aanrennen met mantels over hun hoofden. "Goedendag, zou ik jullie kunnen helpen?" Vraagt een kleine vrouw aan ons. "Ehm, ja ik kom een schooluniform halen." Zeg ik. "Komt u maar mee," zegt ze tegen mij. Ik loop met haar mee naar achter in de winkel en ze laat de uniformen zien. "Ik ben trouwens Eva, ik ben hoofdverkoper en dat betekent dat ik hier de beste verkoper ben," zegt ze trots. "Dit zijn de verschillende uniformen, je moet van alles er 5 kopen," zegt ze en ze wijst de uniformen aan. Op 3 paspoppen zitten 3 verschillende soorten uniformen. Op een van de poppen zit een zwarte rok, tot net iets boven je knieën, met daarboven een wit blousje. Op een andere pop zit weer zo'n zwarte rok maar dan met een grijs t-shirt. Op de laatste pop zit ook een zwarte rok en een roze blousje. Het ziet er allemaal heel leuk uit. "Deze uniformen zijn voor tijdens de lesdagen." Zegt Eva. "Zou je deze even willen passen?" En ze geeft me een zwarte rok. Ik loop naar een pashokje en trek m'n broek uit. Ik trek het zwarte rokje aan. Het staat heel leuk. Ik loop uit het hokje en Eva zegt: "prachtig! Hoe zit ie?" "Hij zit wel lekker," zeg ik. "Oke dan doen we die voor jou aankomend jaar. Als de rokjes te klein worden kun je altijd nog nieuwe kopen in de buurt van school." Zegt Eva. "Wil je dit shirt even passen? En wil je even deze panty passen voor onder je rokje in de winter?" Zegt ze. Ik loop weer het pashokje in en als ik het aan heb loop ik weer naar buiten. "Dit staat je leuk Anouk!" Zegt m'n moeder. Als laatste pas ik nog een paar mantels.

Als ik alle kleren gepast heb rekent m'n moeder af en lopen we weer naar buiten. "Dus ik mag zelf m'n kleren voor in het weekend uitzoeken?" Vraag ik aan m'n moeder. "Ja," zegt ze.
"Waar wil je nu heen?" Vraagt ze aan mij. Ik zie in de verte een winkel met: schrijfgerei voor elk schrijf moment!
"Daar?" Stel ik voor. M'n moeder knikt en we lopen naar binnen. Ik zie allemaal schappen met pennen, potloden, stiften en nog veel meer schrijfdingen. Ze hebben zelfs ganzenveren. Ik koop een paar pennen, potloden en stiften. Allemaal handige dingen voor in m'n etui en een etui.

Na nog 1,5 uur geshopt te hebben staan we weer buiten en ik  kijk op de lijst. Wat moet ik allemaal nog.... Een toverstok, en een speciaal horloge. Ik vraag me af voor welke vakken ik een toverstok nodig heb en een speciaal horloge. Als we een winkel hebben gevonden voor toverstokken lopen we daar naar binnen. "Goedemiddag, komt u voor een toverstok?" Zegt een oude man met een bochel in zijn rug. "Ja meneer," zeg ik beleefd. "Mooi, mooi," zegt hij zo dat ik er een beetje bang van wordt. "Probeer deze eens," zegt hij en hij geeft me een toverstok. Ik pak hem aan. "Zwaai er eens mee!" Zegt hij enthousiast. Ik gehoorzaam en ik zwaai er mee. Er komt een blauwe straal uit de punt van m'n toverstok en ik raak een vaas met bloemen die uit elkaar splat. "Fantastisch!" Zegt de man. "Dit wordt hem dit wordt hem," zegt hij. M'n moeder betaalt weer en binnen de kortste keren sta ik weer buiten. Alleen nog een horloge kopen. We lopen naar de klokken winkel en ik merk dat allemaal mensen me aanstaren. "Hallo ik kom een speciaal horloge halen voor Krachtig." Zeg ik. Er komt een vrouw naar me toe. Ze glimlacht en biedt me zwijgend een horloge aan. Hij heeft een zwart leren bandje en het klokje is omringd met zilveren diamantjes. We zit een grote knop aan de zijkant. "Bedankt," zeg ik. "Deze doen mam?" Vraag ik. "Ja ik reken wel af." Zegt ze.

"Nou hebben we alles toch?" Vraagt ze aan mij als we weer buiten staan. "Ja volgens mij wel," zeg ik. We lopen terug naar de lantaarnpaal tegenover de uniformen zaak. Er verschijnen nog steeds mensen uit het niets die nog moeten beginnen met spullen kopen. "Hallo, hier is een informatie folder over morgen!" Zegt een jongen van ongeveer 20 jaar en hij geeft ons een folder. Ik stop hem zonder te bekijken ik m'n achterzak en ik leun weer met m'n moeder tegen de lantaarnpaal. We hoefden niets te zeggen: de lantaarnpaal verdween weer en we gingen weer door de koude ijzige lucht heen. Na 3 seconden voelde ik weer  land onder m'n voeten.

Dat was een leuk dagje toch?" Vraagt m'n moeder aan mij. Ik knik vrolijk. M'n moeder neemt mij mee naar een ijssalon en we eten een ijsje.

Als we weer thuis zijn vliegt Milan me om m'n nek. "Zus! Hoe was het zus?" "Leuk hoor Milan!" Zeg ik. Ik zet m'n hutkoffer op de grond. Ik loop naar boven en haal het foldertje uit m'n zak.

De Krachtigbus:
Morgen komt er een bus langs om u te vervoeren naar Krachtig. Deze kan ongeveer tussen 9 uur en 10 uur komen. Zorg dus dat u op tijd klaar bent.

Er stonden nog wat dingetjes op.

Om 18:30 gingen we eten. Weer werd ik bestookt met vragen over hoe het was. M'n ouders hadden een speciale maaltijd bereid omdat het de laatste maaltijd met z'n allen zou zijn. Het was wen super gezellige maaltijd. Elke vakantie mag je naar huis. In het weekend moet je gewoon op school blijven.

'S Avonds toen ik in bed lag deed ik geen oog dicht. Ik lag constant na te denken over morgen. Uiteindelijk viel ik in slaap. Met de gedachte dat ik, Anouk de Ridder, morgen naar een magische school zal gaan.