Podobno wszystkie tajemnice i uczucia drugiego człowieka odkrywa się przez całe jego życie. Poznawaliśmy się z każdym kolejnym dniem. Nauczyłeś mnie harmoni słów, ale teraz po sobie pozostawiłeś tylko pustkę i nie umiem jej przełamać. Krzyki płynące z serca, które naszkicowałeś, milkną we mgle głuchych ścian. Dałeś mi za mało czasu i zbyt mało chwil. Myślałam, że znam cię idealnie i ten krótki czas sprawił, że zostaliśmy przyjaciółmi tak jak oboje tego chcieliśmy. Dziś jadę tym samym pociągiem w to same miejsce by móć znów cię zobaczyć, albo może jeszcze raz poznać na nowo.
Trzymam w dłoni białą róże mając nadzieję, że może usiądą na niej niebieskie motyle, które odleciały wraz z twoim szczerym uśmiechem. Za pare chwil znów będę go mogła zobaczyć i zatopić się w twych morskich oczach, o ile jeszcze ich nie zamknąłeś. Pamiętasz co mi raz powiedziałeś?
"Nie zamykaj oczu, a nie będziesz się bać"
Nie zamykałam; wtedy pokonałam strach wchodząc w tłum twoich słów. Dziś ostatni raz spotkamy się samotnie, bez zbędnych myśli i otoczenia ekscentryków, a serca wypełnią się barwną melodią naszej obecności.
YOU ARE READING
Niebieskie motyle
Teen FictionPoznanie samego siebie jest nieraz trudniejsze od poznania drugiej osoby. Czasem nawet nie wiemy jacy jesteśmy naprawdę, dopóki ktoś nam tego nie powie. Możemy wyglądać na ludzi nieczułych i obojętnych, a w głębi duszy skrywać tajemnice i pamiętliwe...
