Trisha's P.O.V.
Hello there! It's me. Trisha Mariz B. Martinez, 14 years of age. I beacame independent two years ago 'cause my parents are in States. Two years sila doon. Sabi nila, when I turned 18, babalik ulit sila dito sa Pilipinas para sunduin akon then doon na kami titira and doon ko na din itutuloy ang studies ko. Pareho kasing nandun yung work nila e. Sa ngayon, nag-i-stay ako sa isang dorm near our school. Kasama ko yung bestfriend ko na si Dess. Well, yung parents naman niya nasa N.Y. pero kaaalis lang nila mga two weeks ago. We're both in the same section in Grade 9. We're studying at M.U. as in Manila University, hindi Mutual Understanding. Sabi nila, bagay daw yung name na ito sa school kasi maraming teenagers dito ang mag-M.U.
Maaga pa lang pumasok na kami, siguro mga 6:30 a.m.. Pa'no kasi, si Dess, manonood daw ng try out ng varsity ng basketball sa school namin. Inaabangan niya kasi si Eco, yung crush na crish niya. Madaming girls ang fans niya as in buong campus na yata EXCEPT me.
"Hey!! Trish, bilisan mo namang maglakad. Bagal mo naman! I don't want to miss the try out," sabi ni Dess.
"Edi mauna ka na. Hindi na ako manonood. Total, hindi naman ako interested sa kanya,"I replied.
"Ay! Ang dami mo pang arte! Halika na! Let's go!," pagmamadali ni Dess.
"Ikaw na nga lang. Hintayin na lang kita dito," sabi ko.
"E ano namang gagawin mo d'yan? 6:30 pa lang tas yung class natin mamaya pang 9:30 kasi nga wala naman yung teacher natin ng ganong time. Imagine, three hours ka dito? Anong gagawin mo dito?," tanong niya.
Hindi ako nakaimik.
"Wala diba? Nganga?," sabi niya.
Kaya yun.
"Sige na nga. But promise me that this is the last time na kukulitin mo ako para lang mapasama mo ako sa panonood ng basketball?,"sabi ko.
"Huh? Hindi ko sure na magagwa ko yun but I'll try,"she said.
"Hayy... As usual..," I said.
Sa court.. Maririnig mo ang tilian ng mga fangirls. Kanya-kanyang cheer ang mga fans na ang tanging isinisigaw ay ang pangalan ni Eco.
"Ano ba yan! Buti na lang abot pa tayo. Nagsimula na pala. This is the first time na na-late ako sa try out niya. Ikaw naman kasi e. Dami pang arte," paninisi niya.
"Ayoko naman talagang manood e. Anong mapapala ko dito? Mabibingi lang ako," sagot ko.
Tuloy sila sa paghiyaw. Ang ingay. Grabe. Pati naman si Dess na katabi ko ang ingay din. Daig pa ang nakakita ng multo.
"Whoooaahh!! Go Eco! You can do it, My Love!," sigaw ni Dess.
"Wag ka ngang assuming dyan!," sabi ko naman.
"Ouch! Sakit!," react niya.
Teeeeeeeeeeeeetttttt.....
Nag-iba yung feeling ko.
Sa dinami-dami ng games na napanood ko na, sa dinami-dami ng times na isinama ako ni Dess sa kung saan-saang lugar na nand'on si Eco para lang maistalk siya, ito na yata yung worst day na sinamahan ko si Dess.
Nag-iba yung feeling ko nung mapunta kay Eco yung basketball at ma-shoot niya ito sa ring. It feels like naka-score siya sa puso ko. Ugh! Ewan ko ba! Ang weird!
"Stop it! Stop it! Stop it! Please! I told myself habang sinasampal-sampal ang cheeks ko.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
To be continued.
