ik ben een leugenaar.

hoofdstuk 2

Blieep blieep blieeep ! het is 6 uur tijd om mijn bed uit te komen en klaar te maken voor school dus. Ik schiet vlug de kleding die ik gister heb uitgekozen doe mijn haar in een knot doe heel snel make-up op en loop naar beneden. Ik zie niemand, misschien ligt iedereen nog te slapen denk ik bij mezelf. Ik ga boven kijken en zie dat er ook boven niemand is, hmm das raar het is pas kwart over zeven normaal zou iedereen pas weg zijn om 8uur.

Ik besluit maar om mijn vader te bellen. Ik krijg steeds zijn voicemail, na 3 keer proberen geef ik het op. Ik besluit om gewoon wat te eten en dan naar school te gaan. Als ik uit huis wil gaan belt mijn broer mij opeens, ik neem gelijk op, mijn broer klinkt heel erg verdrietig, hij zegt dat ik gelijk moet komen naar het ziekenhuis. Ik vraag wat er is, hij wil er niks over kwijt, hij verteld het als ik in het ziekenhuis ben. Ik spring gelijk op mijn fiets en, fiets zo snel ik kan naar het ziekenhuis. Eenmaal daar aangekomen weet ik niet waar ik heen moet, dus ga ik maar naar de ‘hart en vaat ziekten’ kant. Ik bel ondertussen mijn broer hij zegt dat ik naar de operatie kamer moet komen. O mijn god ik ben zo bang dat er wat is gebeurd met mijn moeder, ik hoop zo erg dat er niks aan de hand is, en dat het wel weer goed komt, zo gaat dat toch meestal in films? Dat alles goed komt..

Als ik aangekomen ben bij de operatiekamer zie ik mijn vader mijn moeder troosten en mijn broer staat er lijkwit bij. Huh zeg ik, als mijn moeder hier is, wie is er dan in de operatiekamer? Mijn broer zegt dat het onze opa is, hij heeft nieuwe longen nodig.  Met zijn leeftijd heeft het geen zin meer, hij is over de 80, hij zegt elke dag weer dat hij van het leven heeft genoten en dat hij alles heeft wat hij zou willen. Ik barst in tranen uit, en ga knuffelen met mijn broer. Ik vraag me af wat mijn opa doet in de operatiekamer als hij nog moet wachten op nieuwe longen. Ach denk ik bij mezelf, ik kan de vragen die ik heb altijd nog stellen, nu moet ik er zijn voor mijn gezin netzoals zij altijd voor mij klaar staan en steunen.