Mijn moeder had net weer ruzie met haar vrie. Ik zat er weer midden in. Dan zijn ze klaar, wil mama dat ik iets pak, en dan reageert ze haar woede op mij af! Het is elke keer zo. Ze zijn weer begonnen. Ik zal het even uitleggen.
Mijn moeders vriend ligt op de bank, ik kom binnen zonder dat ik er iets vanaf weet. Ik pak wat te eten, dan wat drinken en loop naar mijn kamer. Dan hoor ik hun weer ruziën. M=mama V=haar vriend I=ik
M:"Wat is er nou?!"
V:"Niks dat heb ik al gezegt! Er is niks!"
M:"En waarom reageren we dan zo geïrriteerd?!"
V:"Omdat je het als zo vaak hebt gevraagt!"
M: (nog een paar keer dit)
V: (nog een paar keer dit)
M:"Er ligt misschien een spijkerbroek van mij in jou kast. Kijk even."
I: (ga naar de kast en pak wat broeken)
M:"Ik zei SPIJKERBROEK geen witte broek." (Als ik een witte broek uit de kast pak)
I: (pak nog een paar broeken)
M:"Kan het sneller?!"
I:"Oke oke."
I: (pak de laatste broek en schud mijn hoofd)
M:"Was dat het?" (Op de toen waarvan je gewoon naar iemands keel wil grijpen)
I: (knik)
M:"Oke hij ligt dus niet hier." (Kijkt boos en loopt weg)
I: (zucht en sta op)
Vijf minuten later hoor ik ze weer gaan! Echt soms denk ik dat mijn moeder nooit echt goede liefde gaat vinden...
En soms hoop ik het. Ik ben down. Iemand advies, of iets om me aan het lachen te maken? Ik kan het nu wel gebruiken!
Xxx sippe Scarlett
JE LEEST
Mijn leven
Non-FictionIn dit boek vertel ik mijn leven. Het is niet altijd goed gegaan. In dit boek staan negatieve dingen, maar ook positieve. Dus ik hoop dat jullie mijn verhaal respecteren. Niet kopiëren zonder toestemming van mij. #7 in non-fictie #6 in non-fictie
