Game On (On Hold)

Chapter 1

Ik was zenuwachtig, ook voor mij was het de eerste dag school. Maar ik liet het niet merken. Koninginnen zullen het nooit laten merken als ze zenuwachtig zijn. En ik was immers koningin van dit kleine koninkrijkje genaamd 'Relyriver HighSchools.' Tevreden keek ik rond, voor de eerste dag na de vakantie zag het er netjes uit. Ik merkte opeens dat er iemand doordringend naar me aan het staren was, staren gebeurde wel vaker, dat was vanzelfsprekend bij zo iemand als ik. Maar dit was anders, intenser. Ik keek op, en zag Zach schaapachtig naar me glimlachen. Ik trok één wenkbrauw op, twijfelend wat ik ging doen. Als ik terug zou glimlachen zou dat gelijk gezien worden, en Zach was niet bepaald populair. Er zouden sowieso vragen van komen. Negeren dus maar. Ik perste mijn volle lippen tot een streep en richtte me weer op Gigi. Ze was haar haren aan het kammen, en vanbinnen voelde ik wat medelijden. Haar haren zaten nooit goed, nooit. Ik zei het niet, ze was mijn navolgertje, mijn hulpje. Ze mocht er nooit zo goed als ik uitzien, maar tegelijk moest ze wel mooi zijn. Gigi was perfect daarvoor, ze was erg lief en gehoorzaam, precies wat ik nodig had. Nog een paar keer rukte ze verwoed aan de borstel, maar toen stopte ze plotseling. Met open mond keek ze naar een punt achter me, en daarna viel me ook het opgewonden geroezemoes op.
Ik draaide me om, en het volgende moment werd als in slow motion afgespeeld. Ik zag gelijk waarom iedereen zo enthousiast was, een meisje, maakte haar entree. Met grote, ferme passen paradeerde ze de school in. Alsof ze elk moment een Victoria Secret catwalk ging betreden. Wat dacht ik, ze kon zo doorgaan voor één van de Angels. Ze was bloedmooi, met een getinte huid, zwart, golvend haar en prachtige lange benen. Een tevreden grijns stond op haar gezicht, iets wat me niet aanstond. Maar ik was bijna in trans, zo regelmatig was haar loopje, zo overweldigend was haar entree. Haar haren deinden mee met haar pas, en haar ogen waren helder en adembenemend. Toen ze in het kantoortje van meneer Duvally, de directeur, was verdwenen, werd ik weer echt wakker. Wíe was dit en waarom kreeg ik zo'n onbehagelijk gevoel van haar?
Ik zag jongens verlekkerd kijken en ik zag meisjes opgewonden over haar praten.
Ik moest uitkijken voor haar, dat wist ik nu al.

^*^

Aardrijkskunde les, onzinnig vak, niets aan. Gewoon gekozen omdat ik er altijd goede cijfers voor haal. Gigi wil net beginnen over 'het nieuwe meisje', als ik haar een waarschuwende blik geef. Dat wijf heeft heel mijn dag verpest. Normaal is alle aandacht op míj gericht, en nu op dat nieuwe kind. Ik heb nog geen idee hoe ze heet, maar we zullen eerst eens zien hoe ze zich gedraagt. Voor mij zit Nate, een typische, zielige badboy. Om uit te kotsen gewoon, maar als koningin van de school moest ik wel iets met hem beginnen. Jammer genoeg, dat wel. Oh, er zijn genoeg meiden die wat met hem zouden willen. Maar hij is zo.. zo kinderachtig, en beneden mijn niveau. Vanuit mijn ooghoek zie ik Tamar verliefd naar hem staren, en ik doe mijn best mijn lach in te houden. Ze zal nóóit wat met hem krijgen. Dat gebeurd alleen in van die domme cliché verhalen.
Langzaam buig ik me naar Nate toe, zonder dat hij het hoort. Als ik van de zijkant bij zijn oor ben, fluister ik hem wat toe.
'Tamar kan haar ogen niet van je afkrijgen, nakednate!'
Zeg ik op zwoele toon. De belachelijke bijnaam stamt nog uit de tijd dat we iets hadden. Geloof het of niet, het is altijd een soort zwak voor hem geweest. De haartjes in zijn nek gaan rechtovereind staan, en hij kucht even ongemakkelijk. Maar hij draait zich niet om. Arme jongen toch, wil je me zo graag terug? Hij zal me nooit terug te krijgen, de zak. Als hij ooit al dacht dat het echt was. Het is alleen zo grappig om te zien hoe hij op me reageert. Hij kijkt Tamar even aan, en aan haar reactie te zien was dat niet al te vriendelijk. Ze slaat gekwetst haar grote, gouden ogen neer. Net goed, ze moet haar nederige plek weten.

Dan opeens, word de deur opengerukt. Het prachtige meisje van daarnet loopt binnen. Ze is de kalmte zelf, ook al is ze een kwartier te laat. De aardrijkskunde leraar haalt even verbaasd zijn wenkbrauwen op, en fronst dan. 'Sorry meneer, ziet u, ik ben nieuw en ik kon het lokaal niet vinden.' Elk woord perfect gearticuleerd, haar stem is loepzuiver. 'Maakt niet uit meisje, ga maar ergens zitten.'
Ze knikt, en loopt tussen de tafels door, maar draait zich dan plotseling om. 'Ik ben trouwens helemaal vergeten om me voor te stellen!' Zegt ze vrolijk, en extra hard. Ze geeft de man een hand, en in gedachten lach ik, want hij is niet zo hygiënisch als hij lijkt.

'Ik heet Moon.'

^*^
Firsttt!
Hope u guys like it😊

De nieuwe update van iOS is echt waardeloos. Om maar niet van de emoji's te spreken. RIP revolver😢🔫
Maar alles went, zullen we maar zeggen.
Wat vinden jullie eigenlijk van Moon? Vinden jullie haar aardig of vertrouwen jullie haar niet echt?
Wss haten jullie Sarah echt. De manier hoe ze denkt en doet bedoel ik dan. Maar het is ergens wel leuk ff de bitch uit te hangen in dit verhaal😂
Ik hoop dat ik dit verhaal lekker af maak en niet On hold erachter hoef te zetten na een halve eeuw😭.

Nu zit ik nog vol inspiratie voorlopig xx

Soof