Bir sonbahar sabahıydı. Yapraklar havada adeta dans ediyor, o güzel renkleriyle tüm sokağı kaplıyordu. Sokak oldukça ıssızdi. Bu sokakta pek kimse yasamazdi çünkü. Sokakta yürüyen tek insan ,
sapsarı saçları olan, bu mevsime rağmen kocaman güneş gözlükleri takan, sanki biraz sonra podyuma çıkmak üzereymiş gibi giyinen genç bir kızdı. Yaşına göre bayağı fazla makyaj yapmıştı. Kafasını telefonundan bir an bile ayırmıyordu. Arkadaşlarıyla mesajlaşmakla meşguldü çünkü( biraz önüne baksa belki düşme riskini azaltabilirdi !):
-5 dakikaya oradayım.
diyebildi. Dikkatli olmalıydı .Bu sokakta her zaman karşısına onu mutlu edecek şeyler çıkmazdı. Hızlı adımlarla
Neredeyse yıkılacak olan bir binanın önünde durdu. Kızlar buluşmak için burayı mı seçmişlerdi yani? Gözlerini devirip birkaç basamağı parçalanmış tahta merdivenlerden zar zor çıkarak binanın loş girişine vardı kızlar onu üst katta bekliyordu.
