Beg (Completed)

Kabanata 20

Katotohanan.

"You haven't eaten your dessert yet." Puna ni Alex sa akin. Napabuntunghininga siya dahil sa akin. "You've been like that since you came back to that mansion. Are you sure, you want to gamble for him? Because I can see, you're not doing fine in there. I am worried about you, Angela." Nag aalalang sabi niya sa akin. Malalim akong huminga at pinaglaruan ulit yung cake gamit ang tinidor na hawak ko.

"I'm fine. He's extra sweet now Alex. Pero hindi ko pa din maiwasang mag isip patungkol sa nabasa ko dun sa library niya. Does Eliana ring a bell to you? Her name is quite familiar." Napakunot noo ako sa naisip.

"You really don't know her, do you?" Tila hindi makapaniwalang tanong pa niya. Napakunot noo lalo ako noong tignan ko si Alex.

"Yes. But you know her?" I asked curiously. Sumandal siya sa upuan bago mataman akong tinitigan.

"I actually met her once sa isang party way back 2004. Isinama ako ni dad noon doon. She was with Vincent at that time. I don't know what their real score was, but I can tell, they were in love at that time." Napalunok ako sa narinig. They were in love at that time.
Paulit ulit iyong rumihestro sa utak ko. "But, you can ask him, Angela. Who knows, sabihin niya kung ano nga ba niya talaga iyon." Dugtong niya pa. Pilit akong ngumiti sa kanya sabay laro sa cake ulit.

"Next on I-news tv: Marie Jimenez, former wife of Mr. Travis Jimenez was hit by a bullet......." Hindi ko na napakinggan ang ibang pinagsasabi ng reporter dahil agad na natuon ang atensyon ko sa telebisyon pagkarinig pa lang sa pangalan ng babae.

"That was the woman, Vince was with in the restaurant before. Correct me if I am wrong." Napatingin ako sa kanya at napatango bago muling ibinaling sa tv ang mga mata.

"Mrs. Jimenez was rushed to St. Bernadine's hospital......" Pagkarinig ng pangalan ng hospital ay agad akong napatayo.

"Saan ka pupunta?" Napatayo na ding tanong ni Alex sa akin. Nangingig akong tumingin sa kanya. "Fuck. Let me drive." Mukhang alam na niya ang sasabihin ko. Tahimik kaming naglakad papunta sa sasakyan niya. Isinara niya ang pintuan bago umikot sa driver's seat. He even fastened my seatbelt before starting the engine. "Breath Anj." He told me worriedly. Umigting ang kanyang panga habang nagmamaneho. Nakarating kami sa hospital matapos ang isang oras na biyahe dahil sa traffic.

Si Alex na ang nagtanong sa information desk kung saan ang room ni Marie. Andami pang tinanong sa kanya bago kami pinayagan.

"Why did you let me live? Tanga ka ba?" Napahinto kami sa paglalakad noong marinig namin iyon. Nakabukas ang pintuan ng kwarto kung saan naka confine si Marie.

"You don't deserve to die yet. You deserve happiness Marie. I transferred your father's account to your account. Lahat ng ari arian ninyo ay ibinabalik ko na. I didn't steal it Marie. Palubog na noon ang negosyo ni Ryan. Nagkataon lamang noon na isa sa mga businesses ko and real state. Ibinenta niya sa akin iyon Marie. Marahil hindi naikwento iyon ng ama mo. Hindi sa sama ng loob namatay si Ryan, namatay siya dahil sa leukemia. Malubha ang sakit niya noon, pero ayaw niyang malaman ng kakaisang anak niyang babae patungkol sa kalagayan niya. So he asked me to hide everything I know. I admit may kasalanan ako sa kanya dahil hinayaan ko ang kakaisang anak niya na maging masama. If only I knew that it will end up like this, I should've hired an investigator long time ago. I didn't know you are his daughter. Kailan ko lamang din nalaman, pero hinayaan ko lang na umabot pa sa ganito. I am sorry Marie. I really am. I hope, you'll find forgiveness and peace in your heart. Because we both know, we all deserve to be happy. My pride ate me. Buong buo akong kinain ng pride ko kaya humantong pa sa ganito ang lahat. Ang simple at maliit na misunderstanding ay nahantong sa ganito. So I'm willing to take all the blame. This is the gun. Now, you are free to shoot me. If that's what make you feel better. I realized just now, how cruel and indifferent i was back then." Nakayukong pag-amin ni sir Travis. Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. He's letting her shoot him? Marie Jimenez is his wife? What is Vincent doing with her then?

"I'm tired of all the dramas. Travis. Please, I don't want to hear more. Just. Just leave me alone for now. I can't take everything all at once." I can hear from her voice how tired she is.

"Okay. Get well soon Marie. Let's end this war. " Sabi nito sa kanya. I heard footsteps coming near the door kaya mabilis kong hinila si Alex papunta sa may upuan. Yumuko ako at ganun din si Alex. Mukhang hindi naman kami pinansin ni Sir Travis. Nakahinga ako ng maluwang pagkaalis niya. Ilang minuto din kaming nakaupo doon. Tumayo ako at akmang pupunta sa kwarto pero agad akong nahawakan sa pulsuhan ni Alex.

"Don't go there. Delikado." Nag aalalang sabi niya. Akamang magsasalita na sana ako noong marinig ko ang boses ni Vincent. Napatingin ako sa pinanggalingan. Nanlaki ang mga mata ko at agad na hinila papasok sa exit si Alex. Malapit lang ang exit kaya agad kaming nakapagtago.

"Yes. Andito na ako. I'll just see her condition. Goodbye." Tila may kausap siya sa phone niya. Narinig namin ang pagbukas ng pintuan kaya sumilip ako doon. Wala na siya sa labas. Hinawakan ko sa kamay si Alex.

"Sisilipin lang natin. Aalis din tayo pagkatapos neto." Pagmamakaawa ko sa kanya dahil mukhang ayaw pa niyang silipin ko sila. Malalim siyang nagpakawala ng buntunghininga.

"It really surprises me everytime I see you rise from the dead. Really, Marie? Are you somehow a cat with nine lives?" Vincent asked Marie sarcastically.

"Vincent. Please. Not now." Nahihirapang saad ni Marie.

"Don't you fucking command me, Marie. Oh. By the way, seeing you like that really makes me jump for joy. Alam mo, kating kati akong patayin ka. I want to wring your neck until you can no longer breath." Madilim na sagot ni Vincent.

"Please, Vincent. End this. I don't want this game of yours anymore. I just want to live in peace." Naiiyak na sagot naman ni Marie. Tumawa ng nakakaloko si Vincent.

"Wala kang karapatan para utusan ako sa kung ano ang dapat kong gawin, Marie. Laruan lang kita. And I am not done with my vengeance yet." Seryosong sagot ni Vincent. Tumaas ang balahibo ko sa narinig. What? Why??

"You don't have a heart Vincent. I wonder if you are even capable of loving someone." Matalas na sagot ni Marie.

"I did once. But you made me like this. You killed my father!" Bulyaw niya sa babae.

"Huh. I did not kill yout father! That was an accident!" Sigaw pabalik ni Marie.

"But you left him there! You ran instead of helping him out." Madiin na sagot niya kay Marie. "At hindi lang dahil sa pagkamatay ng ama ko ang dahilan kung bakit ako naghihiganti sa'yo! You bitch! You also killed the woman I loved! Do you remember Eliana De Guzman?" Malamig na tanong ni Vincent. Nanigas ako sa kinatatayuan pagkarinig sa pangalan na iyon.

"I don't what you are talking about." Maried denied it.

"You don't remember her? Then let me remind her name for you. She was the girl you killed pagkatapos pagsamantalahan ng gago mong lalake si Eliana! Now, you remember her, do you!?!" Sigaw ulit na tanong ni Vincent. This is too much. And before I can cover my mouth, a sudden sob escaped from it which made them divert their attention to the door where I and Alex were.

"Angela." Tuluyan na akong napaiyak pagkarinig ng pangalan ko mula sa bibig niya. I feel so stupid right now. I wanted to know the truth about Eliana. Pero hindi ko inaasahang ganito pala kasakit malaman ang katotohanan.