Basketball Love Affair 1: Foul Play

Chapter 10 [Edited]

Chapter 10

Saebricx Angelo Villazanta

"Xenia, will you please stop crying?" I shouted at her, annoyed. She's been crying for hours already since we left the restaurant, I kept on asking her why but she just answers me with a sob.

Kumuha ako ng tubig mula sa refrigerator at pinainom siya nito. She gladly accept it and curl herself at me, nuzzling her head at my chest and hugged me tightly.

"Kukunin ka din ba niya sakin?" Nanginginig na tanong niya, I did not answer her because I don't even know what she's talking about. I just hugged her tightly and kissed her forehead. As much as I'm annoyed seeing her cry like this, I feel pity towards her.

After we talked at the gym just a few days ago, she told me that a guy just dumped her, I know I'm being pathetic for taking her back again, pero hindi ko naman siya tinanggap, siya ang nagpumilit. She wanted me to stay by her side, so be it. Besides I also need a little distraction, because it seems like I'm losing this game I started. I think I'm going beyond my limit.

Nang maramdaman kong nakatulog na si Xenia ay binuhat ko siya papuntang kwarto ko at hinayaang komportable siyang matulog doon. Paglabas ko ay binuksan ko ang TV at nanood ng basketball match sa BasketballTV, but my attention is not on the game, na kay Trixie. What the hell is she doing with another man? Is she having a relationship with the Falcons' captain or is she also playing with him? Or is she with that man she's talking at the restaurant?

Ngumisi ako at nagsalita, "God, why is my girl has so many guys around her?" I was frozen by what I said. I'm in a mess.

Trixie Clarisse Reyes

Hindi na sinagot ni Michael ang tanong ko na kung sino ang babaeng tinutukoy niya, nagpaalam na kagad ito at iniwanan akong iniisip ang huling bagay na sinabi niya.

Hindi ang tulad ni Michael ang manggagamit ng ibang tao, I'm sure he did like Xenia. Pero bakit niya iyon ginawa? Since alam naman niyang kapatid ito ng kaibigan niya. Alam naman niyang magagalit talaga si Aes kapag ginawa niya iyon.

Is it possible that it has something to do with me? No. It's impossible. Halos isang taon din akong nawalan ng komunikasyon noon sakanya. At isa pa, ang sabi sakin ni Michael noon ay wala nanaman siyang nararamdaman pa sakin. And I made it clear for him na kaibigan lang ang turing ko sakanya.

Umuwi ako ng bahay at dumiretso sa aking kwarto, itinayo ko ang nakataob na picture frame sa bedside table ko at tinitigan ang litrato namin ni Aesser. Unti unti akong napapikit at nakatulog.

Napamulat ako dahil sa isang kalabog sa kwarto ko. Agad na bumangon ako sa kama at hinanap kung saan nagmula ang kalabog na iyon, pumasok ako sa bathroom dahil bukas ang ilaw mula doon. Tumili ako ng maabutan ko si Saebricx na nakatayo mula sa toilet.

"Shit!" Utas ni Saebricx at agad na sinarado ang zipper ng pantalon niya pagtumapos niyang gamitin ang toilet, nakasimangot na tumalikod ako at lumabas ng bathroom saka padabog na sinarado ang pinto.

Naupo ako sa sofa at pilit na kinalma ang aking sarili. Anong ginagawa ng lalaking iyon dito? Tanong ko sa sarili ko at kinuha ang stressball sa gilid ng sofa at pinaglaruan ito. Ilang saglit lang ay lumabas na si Saebricx sa bathroom ng nakangisi.

"Kung makatili ka para namang hindi mo pa iyon nakita." Mapang-asar na saad niya sakin at naupo sa tabi ko. Inirapan ko siya at binato ang stressball dito.

"Hindi ba ako pwedeng magulat?" Taas kilay na tanong ko sakanya na sinagot lang niya ng pag-kibit balikat. "Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko ulit sakanya at pinatong ang paa ko sa kanlungan niya.