Die Vreselijke Nacht

2

Ik durf mijn ogen nogsteeds niet te openen. Vooral om het feit dat naast mij de hele tijd iets beweegt. Ik zucht, kom op Cleo, en ik zucht nog een keer. Ik probeer mijn hoofd naar links te draaien, wat best moeilijk is met bijna het hele huis over je heen. Vraag me niet hoe, maar ik heb het overleefd. Het is inmiddels gelukt, en ik schrik me dood. Naast mij ligt Zoë. En ze probeert ergens onderuit te klimmen wat eruit ziet als een servieskast, maar volgens mij is die hele kast opengekletterd en hebben alle borden en kopjes haar hele benen opengehaald. 'Zoë! Blijf liggen! Je benen liggen helemaal open!' Ik fluister het, omdat ik bang ben dat die gemene vuile.... viezerikken, jaja ik wou iets anders zeggen, hier  nog ergens rondlopen ofzo. Ik probeer zo voorzichtig mogelijk naar haar toe te, tja wat doe ik eigenlijk, kruipen? Ik probeer een plank boven mijn hoofd weg te halen, en tot mijn verbazing is het daarboven licht. Dan gaat er een steek door me heen als iemand me aan mijn haar omhoog trekt. Ik schreeuw het uit, en voel gelijk een grote hand op mijn wang terechtkomen. Ik wil weer schreeuwen, maar dat lukt niet voordat ik mijn tweede slag alweer te pakken heb en mijn hoofd ruw naar achter word getrokken. Nu pas dringt het tot me door dat ze wat roepen.'wo ist dein Vater?!? Wo sind deine Eltern?!?' Ik versta er niks van, dus ik zwijg, maar dan voel ik een stekende pijn door mijn maag gaan, en ik val voorover en kots mijn kleine ontbijt weer uit. Welja, denk ik, echt weer iets voor mij om over zo'n nepgod heen te kotsen. Ik word getrapt tegen mijn been en ze laten mij struikelen, waardoor alles wazig word. Ze geven me een laatste trap tegen mijn hoofd en alles word zwart.....

Wat vonden jullie van dit deel? Ik heb er lang niet aan geschreven, en eigenlijk moet ik nu hw doen maar schrijven is leuker. Byee