Sonsuz aşkın başlangıcı

Hasret bitti bitecek

Son 21 gün. Bitiyomu gerçekten bu hasretlik. İçim içime sığmıyor biliyomusun. Hayallerimize kavuşmamıza çok az kaldı. Hedefteki ilk hayal senin o tezkereyi aldığın gün yanına gelebilmek. Seni o kapıdan çıkarken, yanımda annen ve babanla seni beklemek. Mutluluktan parıldayan o gözlerinin içine bakabilmek. Suratındaki o masum mutluluğu görebilmek. Her ne kadar sarılamicak olsakta yanımda olmanın , askerliği bitirmiş olmanın huzuru ve mutluluğuyla evimize dönebilmek. Okadar çok özledim ki seni şuan yastığımdaki kokunu içime çekiyorum. Kızma bana yine ağlıyorum. Ama üzüntüden değil bu ağlamam , içim içime sığmıyor demiştim ya ondan heralde. Kendimi çok acayip hissediyorum sanki böyle bir adım atsam yanına gelebilcekmişim gibi. Aramızdaki bütün sorunların butün sıkıntıların biticek olmasını düşünmek beni bu hale getiriyo galiba. Açıkçası ne hissettiğimi bende tam olarak anlamıyorum , anlatamıyorum da. Böyle cama çıkıp bağırasım geliyo , içimi dökesim geliyo böyle nasıl diyim sığamıyorum hiçbiyere. Sanırım sabırsızlaşıyorum iyice o yüzden böyle oluyo. Şafak sıkıştırıyo dediğin şeyde böyle bişeydi galiba. Az kaldı diyosun biticek diyosun falan ama geçmiyo ya gün , o bu hale getiriyo insanı. İyi kötü atlattık sayılır ömrümüzdeki en büyük sınavımızı. Şimdi önümüzde sadece 21 gün kaldı ve ömrümü ömrünle birleştiriceğimiz zamana kadar olucak tatlı telaşlarımız. Her ince ayrıntıyı kafamda tek tek planlamaya başladım bile ben biliyomusun. Mesela kınamda çalıcak şarkıları bile hayal etmeye başladım.
Gel artık ömrümün sahibi , bitsin şu askerlik. Gel yoluma yoldaş olucak adam , gelde mutluluğa ilk adımlarımızı atmaya başlayalım. Tut ellerimden sıkıca ve hiç bir zaman bırakma. Sen benim herşeyim , uğruna canımı verebilceğim adam , seni çok ama çok seviyorum.