Bir yaşam koçunun kaleminden... RUHSAL ZEKA REHBERİ

Adsız Bölüm 1

Yasam kocu'nun kalemınden... 

Her zaman iyimser olmak, fedakarlık etmek, imkanlarımızı paylaşmak gerekirdi diye düşünmüştüm ve bunu uygulayarak yaşamıştım.İstiyordum ki bu dünyayı alıp bi yerlere götürmeli ve dayanışma içinde birlik beraberliği hissetmeliydik.Savaşlar durmalıydı artık kutuplaşma bitmeliydi.gerçek özgürlük ne parada ne mevkide ne de aşk adı verilen çağımızda ki bağımlılıklardaydı.Evet bağlı olmak ve bağımlı olmak arasındaki en büyük fark bizim frekansımızı yükselten bir mucizevi bilgiydi.

Kendini bilmek neydi "Kendini bilen rabbini bilir " sözü hangi harikulade bir açılımla gelmişti aklımıza. Sevgi kaynağına teslim olmak ve huzuru doyasıya hissetmek bu çağrışımı yapmıştı ne de olsa Aşk yüzyıllardır en yasak ve en yakıcı aleviyle ölümcül bir duygu olup insanlığı peşinden sürükleyen bir yalandı.Bir yalanla oyalanmak tercihti.Korku değildi tam tersine asıl kontrollü olmak isteyenlerin çelişkisiydi bu cesaret.Gerçeğin kılıcı bu miğferi delip geçtiğinde Tüm akış sevgiye huzur kaynağına akın etti.İçsel denge işte burada varlığını hissettiriyordu

Polyanna olmak çok sıkıcı bir yalandı belki insanların ezici rekabetine boyun eğmek ne kadar tahammül isterdi zırhları kuşanıp kavga etmek bu kutuplaşamaya harcanan enerjıye deger mıydı ? Tabiî ki hayır yeterince yara ve bere dolmuştu ortalık.Artık insanların üstad enerjılerıne ışık tutan bir bilgelik ritüeli gerekıyordu.Alışmalıydı bilinçaltları insanların mutluluga hevesli bir şekilde.

Asırlardır bir yalanın peşinden sürüklenmeye alışmış bilinçler artık uyanmalıydı.Ego gerçeği bunun en hakiki detayını arınmak için bekleyen insanların içlerindeki gücü ortaya cıkarmaları için beklıyordu.

Sayısız teknıkler var beyın frekanslarımızı etkılyecek en hareketlı beta frekansında zıhnımızdekı seslerı susturup alfada huzura gececegımız teknıkler bunlar işte yaşam koçu olana kadar deneyımledıgım bütün bu teknikleri sizlerle paylaşıyorum

2008 yılında rüyalarımda yaşadığım yoga etkinliğini deneyimlemek için ısrarla dileklerde bulundum ve nıhayet işyerim olan işmerkezinde sahaja yoga açılmıştı ve ben medıtasyonla içsel denge oluşturmanın bi nebzede olsun çakralarımı açarak dünya yaşamına uyum sağlayabılecegımı düşünerek başlamıştım.Oysaki yaratıcı kaynakla bağlantıya geçtikte dünyevi hayattan kopmanın huzuruna erişmiştim.

Neydi dünyadan kopmanın bu dayanılmaz hafifliği böyle? Neden hem yaşama sevinci dolu olduğumuz halde bi taraftan da gitme hevesimiz bu canına yandıgım dunyadan

İnsan neydi? Nasıl bı varlıktı ? baksa gezegenlerde hayat var mıydı ? dur bakalım önce bu dunyanın hakkından gelelım önce bır zerre kadar küçücük kendımızın hucrelerını ögrenelım dıye basladım arastırmaya

Çok sancılı bır surecti bu hem yasayıp hem sorgulamak çünkü kimse bişey bilmiyordu.

Açılacak umuduyla çakralarımla baglantı kurdum tasavvufla ılgılenıp İslami lıteraturde anlam kazanmaya calıstım egodan arınmaya nefs terbıyesı denılıyordu tıpkı namazda yoga gıbı bır medıtasyondu