Artık dayanamıyorum....
Şu yasadıklarım....
İçime gömülmüs aşka....
Peşimde koşan onca güzel kıza ragmen ben ona bağlanmış olmama dayanamiyorum......
Kopamıyorum....
Ayrılmasaydık bu durumda olmayacaktım. Sadece ben değil ikimizde. 1 yıldır hayatıma girmeyi basarabilen tek bir insan bile yok. Hergün onu görmekten içim kan ağlıyor.
Hee ben kimmiyim? Hemen açıklıyorum bayım
Ismim Görkem. 16 yaşındayım. Lise 2. Sınıfa gidiyorum. Ve 1 senedir normal değilim o zaman ne mi oldu?
-1 sene önce-
"Birbirimize bu kadar aşıkken bu neyin kıskançlığı" diye isyan etti İlem.
"Anlasana işte o eski sevgilin olucak Hakan'a 3 kere insan gibi söyledim 2 kerede kendi anladığı dilden anlattım ama anlamamakta ısrar et-"
Tam o sırada İlem sözümü keserek sinirli bir cevap verdi
"İşte bak sabırı bilmiyosun, kac kere çocuktan uzaklaşmak istedim ama sülük gibi yapıştı anlayabiliyo musun ? Bu konuda haklısın Görkem. Ama şunu unutma ben senin olduğum sürece bunun bi önemi yok"
BEN SENIN OLDUĞUM SURECE BUNUN Bİ ÖNEMI YOK !
Kız haklıydı.
"İlem evet benimsin ama bi sorun var o lanet olasi şey sana yaklaştıkça neler hissediyorum biliyor musun?"
Ve İlem den gelen cevapla şok oldum
"Peki o kızlar senin etrafinda gezindikce ben neler hissettim biliyormusun?"
Yılın cevabıydı. Tebrikler İlemciğim.
Ve o an hayatımda kurduğum en manasız cümleyi kurdum.
"Bundan rahatsız oluyosan bitsin İlem"
Bunu nasıl söylemiş olabilirim durumu toparlamak istedim
"Öyle demek iste-"
"Tamam Görkem ben ne demek istediğini gayet iyi anladım. Peki bitsin"
Bunu söylerken gözünden bir damla yaş aktı ve sesi titriyordu.
"İlem bunu kastetmemiştim"
"Peki ne kastettin Görkem, o kızlarla olmaktan mutlu olduğunumu?"
Evet İlem mutluyum ama sana bağlandım onu napicaz demek istedim ama bilin bakalım ne oldu cevap veremeden İlem okul kapısına doğru yürümeye başladı.
Gitme diyemediğim dilim tutulmuştu.
-Şuan-
Aynen böyle oldu işte. O an ona git demesiydim suan beni hayata bağlayan bi şey olucaktı...İlem...
Tam bunlari düşünürken arkamdan gelen sesle irkildim.
Bilin bakalim kiim??
Tabiki 'canım' kankam Mert
"Napiyon lan sınıfta?"
"Of mert ne istiyosun?"
Mert ciddi bir ses tonuyla.
" Görkem ne oldugu ya anlat ya da olacaklara katlanıcaksın"
Hııı... Öyle diyosun. Peki api.
"İlem düşünuyorum"
"Ne zaman düşünmüyorsun ki?"
"Haklısın napiyım ama ona böylesine baglanmışken onsuzluk çok koyuyor çok"
Bi an yine düşunmeye başladım.
Ve yine Mert'in sesiyle irkildim.
"Kalk gidiyoruz"
"Nereye be"
"Suçlu İlem kahrıni biz çekiyoruz. 1 sene oldu be, ben hergün sevgili tribi yerine senin triplerini çektim. Benimkide can be. Yürü İlemle konuşucaz"
"Mert saçmalamazmısın?"
Ve ekledim.
"Otur şuraya 1 sene sonra kızın karşısına çıkıp. Ay cnm ksra bkma bn sna öyle dmk istmmştm sn ynlış anladn camooonn barışalimmı dicem ?"
Ve bir kahkaha patladı. Ve durması uzun surdü.
Bitti.
Mert öyle davrandiki sanki ben ona ne gitmeyelim demişim ne de o kahakaha atmiş.
"Yürü gidiyoruz"
"Nereye?"
Beni aldırış etmeden yoluna devam etti.
"Ben gelmiyorum"
"Sen bilirsin"
Ve hala devam ediyordu yoluna
Tam merdivenleri çıkarken birden karşısında İlem belirdi......Bende sınif kapısından gizlice onlari izliyordum ama 'akıllı' kankacım bunu farketti ve İleme muhtemelen "Gel kantine inelim senle konuşucaklarim var"dedi
Selam degerli okuyucular evet bu bölüm biraz kısa oldu. Üzgünüm ama bir sonraki bolümleri daha uzun yazmaya calışıcam yani inşallah :)
Neyse bölümleri ne sıklikla koyucağım konusunda bi fikrim yok ama en az haftada 1 bölüm gelicek. Umuyorumki hayalllerimdeki gibi olur.
Hepinizi seviyorum:)
