Siyah her insanın içini ürpertir bence heryer karanlık olsa, göremeseniz, kör olsanız? Ufacık bir renk ararsınız etrafta taki bulana kadar. Bu Siyahın Hikayesi, tonlarının hikayesi.
'Bir siyah günle daha kalktım ayağa Babam'in sesiyle. Annem ölmüştü bir trafik kazasında ben ölmemiş ama kör kalmıştım aslında ölmeyi daha çok isterdim. Babam zengin bir ailenin oğluydu yani bizde zengindik ama hizmetçilerimizden çok o bakardı bana, mutlu olmamı o sağlardı benim. "Kızım" diyen sesine doğru döndüm "Efendim baba?" diyerek elimi yorganda gezdirdim "Sana iyi bir haberim var" dedi "Nedir?" diyerek cevap verdim "Seni ameliyat ettireceğim artık yaşın uyuyor artık görebileceksin" dedi ve ben hayranlıkla "Ne? Gerçekten mi babacığım. Seni çok seviyorum" diyerek ona sarıldım oda kıkırdadı ve bana sarıldı. "Tek sorunumuz korkmassın değil mi? Canın biraz acıyabilir" diye soruyu yöneltti "Hayır korkmuyorum! Asıl şuan canım acıyor benim... Acaba ameliyat ne zaman, ne zaman kurtulacağım?" dedim oda benim mutlu olmama mutlu olmuştu hissedebiliyordum "Eğer istiyorsan 12 saat sonra" dedi bende "Evet çok istiyorum hatta daha erken" diyerek hayatımdaki tek bana yardım eden kişiye sarıldım'
Bu sayede Siyahların içindeki güzel kız yavaş yavaş beyazı görmeye, renklerle buluşmaya çok yakındı...
