Break It

Chapter 1

Chapter 1

Nakaupo ako sa kama habang pinagmamasdan ang pagkahimbing-himbing­ na tulog ni Valenie. Ayaw ko na ngang kumurap dahil pakiramdam ko ay mawawala siya kung sakali mang gagalawin ko ang mga talukap ng mata ko.

Napangiti na lang ako. Ganun nga siguro kung mahal mo talaga ang isang tao, takot kang mawala ito. Hinawakan ko ang malalambot niyang kamay and I heard a fast beat in my chest.

"Val? It's already 8:00 in the morning" I slowly said, I saw her moved a little and remove her hand from me and moan.

Medyo nalungkot ako sa akto niya. But its fine, sanay na ako. Basta ang mahalaga ay magkasama kami. That is the most significant for me.

I deeply sighed and started to move and went downstairs to prepare our breakfast.

Ako nga pala si Zalexi Vin Montedel. My relatives, friends and family call me Lex. Ako ngayon ang tumatayong Chief Executive Officer ng kampanya ng Father ko.

Yes. I came to this world with a golden spoon and I am too bless for that.

Si Jean Valenie Delos-santos? Siya ang babaeng hiniling ko sa diyos at pinangakuan mamahalin ko habang buhay. I know its corny. But who cares? I love her.

Linggo ngayong araw at wala akong pasok sa trabaho, yayayain ko ngayon si Val to go out with me. Palagi kasi siyang tumatanggi because she's busy, and I understand her.

After preparing I saw my lil brother went downstairs.. He still looks so sleepy, May ginawa nanaman siguro to kagabi.

"Good morning kuya." Bati niya sakin as he sat on the chair.

"Ano na naman bang ginawa mo kagabi?" I asked him with authoritative voice.

He looked at me and shrugged his shoulders.

I sighed and went upstairs to wake Val.

Nasa pintuan ako nun nung marinig ko ang boses nya na may kausap.. Dinampi ko ang tenga ko sa pinto ng marinig ko ito ng maigi..

"Huh? Today? But.. wait, I'll see" Val said with nuisance tone

"Okay,okay.. Ibaba ko na. Sge, bye." Aniya and ended up the call.

My heart beats fast and I have this worry feeling na hindi ko alam kung bakit. Parang may tumutusok na karayom sa Chest ko. Am I hurt? No. I trust Val very much. Hindi nya kong kayang kaliwain.

Napa-atras ako ng makitang bumukas ang pinto at iniluwal si Val.

I can see in her facial expression na nagulat siya. I compose myself.

"Kanina ka pa diyan?" Tanong niya na parang nangangamba. What's up with her?

( Sino ang kausap mo? ) Yan ang mga katagang gusto kong tanungin sakanya. But I stopped myself, Ayaw kong magalit sa akin si Val at isipin na hindi ko siya pinagkakatiwalaan.

I smiled "No. Bago lang, breakfast is ready. And Good morning Hon." I tempted to kiss her pero umiwas siya.

I hissed in disappointment. At nakita kong bumaba na siya. Sometimes I wonder kung bakit ganyan siya umakto towards me. Am I loved? Yes she does, Yan ang sabi niya. Mahal niya ako.

Sinundan ko siya at nakita kong kumakain na ito. I sat on the chair next to her, ngiting pinagmasdan kumain ang reyna ng buhay ko.

"Oh? Stop staring at me. Kumain ka na nga." Aniya. I shrugged as a sign of no.

"No Hon. Makita lang kita, Busog na ako."

"Pffft." I look at my brother and saw him stopping his laugh. Wait? Did I said something wrong?

Tinignan ko siya ng nagtataka. "Ang Corny mo PO kuya. Hahahaha" aning kapatid ko na nangangasar. Corny? Err.. Oo nga. Ngayon ko lang napansin. Napahiya naman ako at tinignan si Val.

Prente lang itong kumakain na para bang wala siyang mga kasama. Nagseselos tuloy ako sa lalakeng napanood ko sa Movie kagabi, Yung paglulutuan siya tapos susubuan ng pagkain.

Hayy.. I wish Valenie do the same. Umiling na lang ako at kumain.

After a couple of minutes ay tumayo na si Val but I stopped her and held her hand..

"Val? Labas naman tayo." Nagmamakaawa kong pahiwatig.

"Lex.. I'm busy. May meeting ako ngayon with my colleagues. I can't. maybe next time." Sabi niya and release her hand.

Nanlumo naman ako. Ano pa bang magagawa ko? Tumayo na rin ako at dumiretsong kwarto. Maybe I'll spend my whole day alone again.

Sumalampak ako sa kama. At maya maya ay narinig kong tumunog ang Cellphone ni Val. I took it with hesitant.. at inopen ang message.

And you know what? I wish I didn't do that. I was extremely hurt and shock with what I saw. Ayokong paniwalaan but it was real. At ang sakit, Kumikirot ang puso ko and I just can't stop the tears flow out of my naked eyes.

"Good morning sweetie! At Fourth Avenue Hotel at 1 O'clock. See ya!"

Sa puntong yon. Alam kong makakapatay ako ng tao.

End of Chapter 1