N/A:
Hello guys ... nabitin ba kayo sa chapter 1 ? ito na ang chapter 2 pls continue nyo pa ang pagbabasa ^__^ salamat sa mga nagvote sana follow nyo nadin hehe ...
Chapter: 2
Simula nung magising ako hindi na ako muling nakatulog pa...
Nandito ako ngayon sa balcony ng bahay ,nagiisip na naman ako nakatitig na naman ako sa mga nagniningning na bituwin sa kalangitan ,ang mga bituwin nalang ang nagsisilbing alaala ni Terrence sakin .Pumapatak na naman ang mga luha ko at hindi ko ito mapigilan :( naaalala ko na naman sya ang lalaking mahal na mahal ko ang lalaking nagiisa sa puso ko, pumapasok na naman ang mga katanungan na ayaw kong sagutin sapagkat ako lang din naman ang masasaktan.
Babalik kapa ba Terrence?makakasama paba kita? matitigan ko pa kaya ang maamo mong mukha?mahahawakan ko pa kaya ang mga kamay mo?matutupad pa kaya natin ang mga plano natin sa buhay? pano na ang lahat ng yun kung hindi kana babalik, Terrence bumalik kana please.'-'
Hirap na hirap nako,hindi ko na kaya to gusto ko ng sumama sayo...hindi paba talaga pwede?
Mga katanungang alam ko ang sagot pero ni minsan ay di ko nakuhang sagutin.Kahit na ang pagdalaw sa puntod nya ay di ko kaya,ayaw kong aminin sa sarili kong wala na sya at iniwan nya nako.
Nagsimula nakong bumalik muli sa kama ko,unti untiy dinadalaw ako ng antok ...sa paglalim ng aking iniisip ay paglalim din ng gabi ...
Terrence... ' ang huling bulong ko'
.
.
.
.
.
.
.
.
.
~°~
Bppppppp...Bpppppp...
Alex...!!!
Nagising ako sa isang malakas na bosina ng sasakyan at ng isang pamilyar na boses...
tumingin ako sa relo ko at bigla akong napabangon ng mabilis 9:30 na ,may usapan nga pala kami ni Cariz ng 8am.Dali dali akong lumabas ng kwarto at bumaba upang pagbuksan sya ng gate.
Hai salamat at nagising kadin alam mo bang almost 2hours nakong nagiintay sayo sa labas?... sambit ni Cariz
Agad akong nagdefend ng sarili ko kay Cariz kahit na alam kong mali talaga ako.
Sorry bestie,sorry talaga napuyat kasi ako kagabi eh...
Napanaginipan mo na naman sya ano?
Hindi nako muling umimik pa at sumagot sa mga tanong nya ayaw ko ng paulit ulitin pa ang kalungkutang nararanasan ko pag napapanaginipan ko sya,ayaw ko ng alalahanin pa ang nakaraan dahil kinakain lang ako ng pighati at kalungkutan.Hindi ko alam kung hangang kailan ko pato mararamdaman pero sigurado akong matagal pa akong makukulong sa ganitong sitwasyon.
Nasa sala na kami ngayon,pinaupo ko muna si bestie sa sofa habang naghahanda ako ng cookies at juice sa kusina.
Nagtataka siguro kayo kung bakit ako ang nagaasikaso ng lahat ano?ganto kasi yun patay na ang dadi ko iniwan nya kami ni mami noong 2ndyear highschool palang ako dahil sa isang car accident na hangang ngayon ay hindi pa nabibigyan ng hustisya at hindi ko din alam kung sino ang dapat sisihin dahil pinasara na ni mami ang kasong yun noon pa,hindi ko maintindihan kung bakit pero hindi ko nalang sya pinakalman dahil ramdam ko na sobra ang kalungkutan nya nung mga panahong yun...sa pagkamatay din ni dadi unti unting lumayo at nagkaroon ng harang ang relasyon namin ni mami dahil simula noon sinubsob nya na ang sarili nya sa trabaho at minsan nalang sya umuwe dito sa bahay...
