New Beginnings ( One Shot )

New Beginnings

Kurt's POV

Practice ng graduation ceremony namin ngayon. Bat kaya di sila naiiyak? Parang accept na nila na after graduating magkakaroon na sila ng new friends. Pero ako, I want to accept the fact that I am leaving behind all of these memories that we shared together but the problem is I can't.

- After Practices -

Naglulunch kami ngayon. Pinapagusapan namin gagawin namin pagkagraduate.

" Ako? Pupunta na akong Australia pagka graduate. Dun na ako papasok." Sabi ng bestfriend kong si Elmer.

"Ala ako din. Lilipat na din ako ng school sa Ateneo ako. Ano kayo." Sabi naman ni Queenie

" Ako ay loyal sa school na ito. Di ako lilipat. " - Glenn

"Ikaw Kurt san ka pupunta after you graduate". Tanong nila.

San nga ba ako pupunta? Gusto kong lumipat ng school pero di naman kami ganun kayaman. Pag dito ako pumasok pede pa akong magka scholarship. Ayaw kong iwanan ko ang school eh. More likely, ayokong iwanan nila ako. Gusto ko magkakasama kami pagtanda. Pero di naman yun pede. Things change , my life will still go on without them but I can't find friends that can replace them. Syempre, squad kami eh. Nobody can replace them. Sa tagal ng aking pagiisip di ko na namalayan na naluluha na ako.

" Bat ka naman naiyak?" Tanong ni Glenn

" Ah, wala lang to inaantok lang ako. Siguro ay dito na lang ako". Sabi ko sa kanila.

Umakyat na kami. Bat parang nakatitig lang sila sakin? Siguro dahil parang iba ang ugali ko ngayong araw.

- Practice - ( Plays the song Friends Forever)

Ala bat ganto pa ang kanta? Nakakainis mas naiiyak tuloy ako. Tinatawag na ang names.

" De Ocampo, Queenie L., gold medalist" tawag ni teacher.

" And here is Kurt Bay to give us a heartwarming speech about his wonderful times in highschool"

Bakit ba ako pa ang pinili? Pumunta na ako sa unahan. Naluluha uli ako kaya tuloy nagblublur ang paningin ko. Gusto kong umalis , gusto kong bumalik ang oras. Gusto ko nandun pa din kami sa times na nagsasayahan lang kami. Kaya tumakbo na lang ako. Lumabas ako ng graduation hall at tumakbo ng tumakbo. Di ko alam ang pupuntahan ko. It's up to my feet to bring me to a safe place. Sa pagtakbo ko madami akong nababangga na tao, di ko na lang sila pinapansin. Pumunta na lang ako sa park at dun umiyak. Inalala ko lahat ng memories at fun times namin together. Pati na rin mga quarrels namin at heartbreaks.

Umiyak na lang ako ng umiyak. Nakatulog din ako.

Pagkagising ko nakakita ako ng barkadang naglalaro. Parang kami lang dati. Ngalay na ako sa pagupo kaya nglakad lakad ako. Pumunta ako sa gitna ng park at linapitan ko yung fountain. Nakakita ako ng 3 silhouettes ng tao. I squinted my eyes to see them better. Mukhang may hinahanap sila. Napaparinig ko yung mga shouts nila kahit malayo . Nagtago ako sa likod nung fountain.

"Kurt! Asan ka?!" sigaw nung isa.

"Kurt?!"

" Asan ka? Magpakita ka naman"

Nagpakita na ako sa kanila. Mukhan worried na worried sila. Linapitan nila ako at yinakap ako. Napaiyak ule ako pero ngayon nakasmile na ako dahil alam kong nandito lang ang friends ko sa tabi ko.

" Sorry guys. Andrama ko may pa walk out walk out pa kong nalaman." Paliwanag ko.

" Ayos lang yun. Basta tandaan mo di ka namin iiwan. Diba yun yung pramis natin sa isa't isa nung nabuo ang ating pagkakaibigan."- Elmer

"We're always here for you bruh." - Queenie

" Oo nga, remember this kahit magkalayo layo man tayo. Hindi masisira friendship natin. Kahit gaano katanda man tayo sa future. I'm sure na magkakaibigan pa rin tayo." - Glenn

" Salamat guys!" Nagusap usap na lang kami.

- Graduation Ceremony-

" And here is Kurt Bay to give us a heartwarming speech about his wonderful times in highschool"sabi ni Teacher

" Highschool, this was the place where friendships started, where memories were made, where evil ties have been broken and where the fun was spread throughout. Highschool was great. You can have new friends that will care for you, trust you and love you. It was a pleasure, meeting you all. I cherish every moment that was made here. Where we stand now, I already see that we've gone through a lot. There were a lot of difficulties that we had been in. But seeing us now, with these achievements, I'm happy for us. I would like to thank all of you for sharing these moments and memories with me. I know that we will walk different paths some time but I would like to remind you that no matter how far we may be, we must not forget our highschool for this not only serves as a place of education this is our home. And also, with every ending a story makes there comes new beginnings."

- Fin -