Si Ashmere ay isang simpling bata na lumaki sa isang simpling buhay,simpling lugar,simpling kasiyahan at simpling pamilya. Di sya tulad sa ibang kabataan ngayun panahun ,lumaki syang may takot sa Dyos, di sya sanay sa maraming tao, lumalabas lamang sya sa kanilang bahay kapag kaylangan o pag importante ang pupuntahan, lahat kaybigan nya , mahilig syang mapag isa at manahimik nalang at magmasid sa kanyang kapaligiran.
Nang nagtapos sya ng junior highschool inilipat sya ng kanyang mga magulang sa isang kilalang skwelahan upang ipagpatuloy ang pag aaral ng senior highschool. Medyo takot sya sapagkat alam nya na may malaking pagbabago sa mundo nya at iba ang lugar na yun sa lugar na nakasanayan nya. Kompara sa mga dati nyang kaklase sa junior high na kasama nyang lumipat sa kilalang skwelahan, lahat sila ay excited sa unang araw ng klase. Parating tumatakbo sa isipan ni Ashmere ang kung ano ang mangyayari sa kanya sa bagong paaralan nya. Ang salitang " di ako nababagay dito, di ako tulad nila, ganito sila at yan lang ako", ang palaging umiikot sa isipan ni Ashmere.
unang araw ng skwela nakilala ni Ashmere ang isang estudyanteng nagngangalang Katelyn Blue Anderson. Isang half korean pero dahil sa isang family problem , apilyido ng mama nya ang dala nya. Di nagtagal tumibay ang samahan at naging magbestfriend ang dalawa. Dumaan ang panahun , may naging close narin sya sa iba pa nyang mga kaklase. Nakilala nya si Jairus Renz Quenca , anak sa isa sa mga teacher sa unibersidad na kanyang pinapasukan. Isa syang musikero, magaling syang mag gitara at mahilig kumanta, cute at friendly at sa lahat ng kanyang mga kaklaseng lalaki parang mas magaan ang loob nya pag kasama nya si Jairus.
Itong si Jairus naman ay may makisig na kaybigan na mahilig mangbiro na si Charles Jean Evangilesta , chinito at charming.
Habang nasa corner si Ashmere naka upo at nagsusulat sa kanyang notebook, ginulat sya ni Jairus.
" napaka seryuso mo naman,, ngiti naman jan" sabi ni Jairus kay Ashmere.
"(Fake smile)"
"Nakasimangut ka nalang palagi
Parang ang mukha mo ang nagmamay ari ng lahat ng sama ng loob,ang mukha mo ay di maipinta, nakalimutan mo nabang tumawa ... Anditrito ako ang barkada mong tunay aawit sayo, ..." kanta ni jairus kay ashmere
Tumingin si ashmere kay jairus at napangiti...
"Sa hirap at ginhawa,, ako'y kasama mo (smiles) "
" mhh (smiles)"
"Haha pansin ko lang ,, bat ba ako lang ang nakapagpangiti sayo?"
"Mhhh ikaw ba?"
"Ako ba? ? Huh nagtatanung ako"
"Haha,"
Nung makita ni Charles ang dalawa na nagtatawanan, tinawag nya si Jairus " jai , jai samahan mo nga ko,"
"Huh?"
"Sge na,, saglit lang,,sa canteen"
Umalis si jairus at pumalit sa pwesto nya si katelyn.
"Hi dzae.."
"Oh nyari sayo bat ganyan ka makatingin?"
"Dzae samahan moko sa office,, "
"Ayoko"
"Naa sge na dzae,, kaylangan kung mag pass ng notebook"
" yoko nga"
" pleaaasse"
"Mamaya"
"Aah ahhh ngayun nA,,," hinila ni Katelyn si Ashmere upang isama...
Jairus POV...
Charles: tapos ka na ba sa genmath?
Jairus: di pa mamaya ko pa gagawin yun
Charles: sabihan moko ah sabay tayo
Jairus: geh.
Charles:kanina ko lang syang nakitang tumawa
Jairus: mabait namn pala sya
Charles: talaga, (smiles) napaka seryuso nyang tingnan
