KAYIP PRENSES

"Gözlerinden süzülen iki damla yaşı hışımla sildi Karla. Bu son! dedi kendi kendine 'bir daha asla ağlamayacağım! '"

Safirnilia ülkesinin tek prensesi komploya kurban gitmiş ve hayatını kaybetmişti. Saira'ydı ismi o kadar güzel ve sezgisinde güçlü bir prensesti ki, kimse ne ve nasıl olduğunu anlamadan herşeyi anlar ve halletmeye çalışırdı. Prensi seviyordu bu yüzden birşey yapmamıştı ve ölüme kucak açmıştı. O günden beri ülke karanlık günlere hapsolmuştu. Ülkeyi tek hanedan üyesi olan Prens Samil yönetiyordu. Safirnilia yasaklar, ağır vergiler, adaletsizlik ve rüşvetle yönetiliyor halk duruma isyan etmeye dahi korkuyordu. Eskisi gibi büyü ve sihirli hayvan yetiştirmek tüm ülkede serbest değildi. Asiller Öz dedikleri güçle büyü yapabiliyor sihirli hayvanları kullanıyor fakat fakir halkın bu güçlerine son veriliyordu. Kalplerindeki özü alınan halk büyü yapamıyordu. Dayanamayan insanlar ülkeyi terk etmek için karanlık köprüyü geçmeye çalışıyor gidenden bir daha haber alinamiyordu.

Birde golgeler vardı tabi. Tüm ülkede olup biteni sinsice dinleyip krala yetistiren sinsi gölgeler. Eskiden insanların dostu iken şimdi casusluk yaparak insanların düşmanı olmuşlardı, tabi bir kısmı hâlâ insanların dostuydu. İnsanlar umudunu ya kaybetmiş ve zulme boyun eğmişti yada kaybetmeyip karanlık köprüye yolculuğa başlıyordu ve gidenlerden ne haber geliyordu ne de kendileri geri dönüyordu. Umut insanları sürüklüyordu karanlığa ve kimse köprünün sonunda ne olduğunu bilmiyordu.
Karla da annesi ve babasını karanlık köprüde kaybetmişti. Babası son anda Karla'yı geriye fırlatmıştı. Sonrası karanlık, sis ve seslerden ibaretti. Sonrasıyla ilgili hiç birşey hatırlamıyordu Karla.
Karla annesini özlüyordu. Babasıyla yaptıgı ekmekleri özlüyordu. Ama onların başına ne geldiğini bile bilmiyordu. Kaç kez gitmeye çalışmıştı köprüye ama olmuyordu işte sanki birşeyler engel oluyordu o köprüye yaklaşmasına. Köprüye giderken sanki kulağına bir takım sesler gitmemesini söylüyor, kalbinde bir korku beliriyor ve nasıl olduğunu anlamadan kendini barakasında buluyordu. Her seferinde hayal kırıklığı yaşıyor ve günlerce kendine gelemiyordu. Amcası Abay her seferinde kızıyordu. Her denemeden sonra Abay ' ın baş ağrısını kesen otlarıyla kendine geliyordu. Hep bunun formülünü sadece kendisinin bildiğinden bahsederdi. Kendini övmeyi seven serkeş biriydi. Hatta serseri bile denilebilirdi umarsız sorumsuz herşeyden memnun olan hayatta amacı olmayan biriydi. Zaten Karla onu ne kadar tanıyordu ki! Bir yıl olmuştu onu tanıyalı nerden gelmişse artık! Gelmeseymiş de olurmuş... Karla böyle düşünüyordu. Yalnızdı bu ülkede bu dünyada bu hayatta, amcası ise sadece kuru kalabalıktı. Başında, bakması gereken bir dertti. Zaten başka bişey olması da mümkün değildi! Ve birde Daisi vardı. Karla' ya geçmişinden kalan tek hatıra. Tek dostu. Sabahları buluşup el örmesi giysiler yaparlardı. Haftada bir pazara gidip satarlar ve böylelikle geçinirlerdi. Daisi'nin bir kardeşi vardı ona bakıyordu, Karla ise amcasına. Amcası aslında çok iyi bir kunduracıydı ama keyfi isterse, arada bir yapıyordu onlarda yok pahasına satılıyordu. Ama keyfinin gelmesini beklemek gerekiyordu. Hayatı böylelikle geçiyordu Karla' nın. Zaten farklı geçmesi mümkün değildi. Ülkede farklı herhangi birşey avamlara yasaktı. Evet onların ismi avamdı. Asillerin yaşaması için var olan sıradan insanlar, askerlik için çalışmak için temizlik için vardılar yoksa Prens Samil hepsini yok ederdi. ne gerek vardı ki onlara. Ama işte ayak işlerini yapacak birilerine ihtiyaç vardı. Ne de olsa özlerini basit işler için harcayamazlardı.
Karla neden kendisinin özü olmadığını düşünüyordu sürekli. Kendisinde hiç öz olmamıştı zaten, Prenses Saira ölmeden önce de Karla'nın güçleri yoktu. Eskiden olsa güçleri olmayan insanlar toplumdan dışlanır vasıfsız olarak görülürdü. Şimdi ise herkes aynı durumdaydı hepsi vasıfsızdı. Özleri yoktu zorla alınmıştı ve ülke için özel olarak yapabilecekleri tek şey ayak işleriydi. Halk aynı konumdaydı hala ve Asillerin yükselişi durdurulamıyordu.