Gün yine tatsız başlamıştı. Sanki gökyüzü üzerine çöküyordu insanın uyanmaması için. İçimde yine belirsiz bir boşluk vardı yine köprüye gitmek istiyordum ama gidemeyeceğimi biliyordum. Neden gidemediğimi çözememiştik. Daisi bir gün beni takip etmişti köprüye dahi yaklaşamamıştım ve neler yaptığımı ondan öğrenmiştim. Bilinçsiz bir şekilde yürüyüp kendi kendime konuşuyor sonra koşarak eve doğru kaçıyordum. Asıl ilginci ise bunları hatırlamıyordum. Artık düşünmemeye çalışıyordum, ne de olsa benim bu durumumu bilen hiç kimse yoktu.
Daisinin evine doğru yola çıkmıştım. Yine içimde bir dürtü köprüye gitmemi söylüyordu. En son kendime söz vermiştim gitmeyeceğime ama şimdi gitmek istiyordum hemde ilk günden bile daha farklı bir şekilde. Abay " eğer vazgeçersen oyun başlayacak hemde daha güçlü bir şekilde" demişti hep, zaten bende vazgeçtikten sonra ilk kez gitmek istiyordum köprüye.
Köprüye yaklaştıkça karanlığı sarıyordu her yanımı. Uzaktan karanlık ve küçük olan köprü yaklaştıkça büyüyor ve aydınlanıyordu sanki bana. Annem ve babam karşımda duruyor gibiydi. İlk kez köprünün başına kadar gelmiştim. Sonuna kadar gitmek istiyordum ama tek başıma olmak beni ürkütüyordu. Bir an Daisi 'ye söylemek istedim benimle gelmesini istiyordum; ama onun kardeşi vardı bakması gereken. Bunu ona yapamazdım biliyordum ki benimle gelmek isteyecekti ama sorumlulukları vardı ve onları gerıde bırakmazdı. Ve ne yazıkki benimde yanımda gelecek başka kimsem yoktu. Köprüye doğru bir adım daha attım ama arkamdan bir ses
-Bensiz mi gideceksin? dedi.
Abay arkamda durmus farklı bir kıyafet giymiş bana yaklaşıyordu. Elinde daha önce hiç görmediğim bir arbalet vardı. Bana yaklaştıkça kıyafetlerini daha önce hiç görmediğimi fark ettim.
-Sen? Diyebildim.
- Değiştikçe aydınlanır, dedi.
-Ne!? Abay -?
-Şşşş dinle yolumuza devam etmeliyiz yoksa kaldıkça köreliriz, dedi.
Zaten oldum olası anlamıyordum onu.
-Senin burda ne işin var? Abay ben, ııı Daisi ile buluşacaktım birden geldim ama sen burda ne yapıyorsun? Dedim.
Gözlerini devirerek
- Hayat aniden başlıyıverir Karla seninki şimdi başladı. Ama burda olmaz molada anlatırım yol bizi bekler, dedi biz Karanlık köprüye girerken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP PRENSES
FantasyHayat bazen beklenmedik şeylerle yapar sürprizleri. Büyülü bir dünyada tamamen saf bir ruha sahip olmaktı asıl büyü. Özlemle çıkılan yolda karşılaşılan zorlukların sonucunda neler olacaktı?
