「Don't Say Goodbye」

Prologue

"May kailangan ka'ng gawin! At sa oras na mag-tagumpay ka, at matapos mo ang iyong misyon, saka ka lang makakabalik sa ating mundo." Naaalala ko ang mga kataga'ng binanggit ni Bathala. Dahilan ng pag-kalungkot ko. 

Noong sinabi niya ang tungkulin ko, ay nag-buhos ako ng galit sakaniya. Sapagkat ayaw ko'ng pumunta sa mundo ng tao. Bakit kailangan pa'ng ako? Bakit kailangan pa'ng pumunta? Bakit? Madami ang katanungan sa isip ko noon. 

Pero habang tumatagal, nag-pasalamat ako't, ako ang kaniya'ng pinili. Inisip ko pa nga ang kasagutan sa kung bakit ako pa dapat at bakit kailangan pa? Siguro para makilala ko siya. Siguro upang matagpuan ko siya.

Ngunit ng malaman ko'ng ako'y nararapat ng lumisan, madami'ng katanungan nanaman ang bumabagabag sa puso't isipan ko. Bakit kailangan ko'ng lumisan? Bakit kailangan ko ito'ng iwanan........Bakit kailangan ko siya'ng iwanan? 

Dahil ba, tapos na ang aking misyon? Dahil ba, nagawa ko na ang aking tungkulin? Dahil ba, nag-tagumpay ako?

Bakit kung kailan masaya na ako, bakit kung kailan nagustuhan ko na dito, dun pa kailangang mag-laho?

"Don't say goodbye, I'll see you soon again." Ang huli'ng kataga'ng narinig ko sakaniya habang siya ay lumuluha, at habang ako'y unti-unti ng nag-lalaho at nawawala na para'ng bula.

Kahit na alam ko'ng malabo'ng maka-balik sa mundo'ng ito, ngumiti ako't sinabi'ng "Oo, babalik ako!" 

--------------------------------------------

Omigash! Diz iz it, bezzyyyyy! Sana magustuhan niyo. Hihihihi!