The morning sun hit his face. Soonyoung tried opening his eyes, adjusting it from the bright light. Nang masanay na ang mga mata niya, nilibot niya ito sa buong kwarto.
Ah.
So hindi pala panaginip. Akala niya nananaginip lang siya, pero totoo pala.
Sinubukan niyang igalaw ang mga daliri niya sa mga kamay at paa, baka mamaya tuluyan na siyang naging bato dahil sa itinusok sa kanya. . .kahapon? o kanina? Hindi na nga din niya alam kung anong oras na. Pero sigurado naman siyang umaga na dahil sa araw na sumisilip mula sa maliit na bintana.
Napabuntong hininga siya ng maigalaw naman niya ang mga ito. Well at least, okay pa naman ang katawan niya. Ang tanging problema na lang niya ngayon ay ang tiyan niyang kanina pa nagrereklamo. He can't. Kapag hindi pa siya nakakain ngayon, baka tuluyan na siyang mamatay. He gets really over dramatic when he's starving.
"Mr. Kidnapper!"
Pati ang lalamunan niya, sumasakit na rin. He's so thirsty. Ilang oras na ba siyang hindi kumakain?
"Seokmin!"
The moment he said his name, bumukas ang pintuan. Napapikit siya ng tuluyan siyang masilaw sa matinding liwanag na galing sa labas. Sumarado ang pinto at pumasok ang kidnapper niya na may dalang tray, much to Soonyoung's delight. Finally, makakakain na rin siya.
"Damn, I'm so freaking hungry."
Hinila nito ang isang lamesa at ipinwesto sa harapan niya. Seokmin placed the tray on the table, plainly looking at him. "Kain."
Napakunot ang noo niya. Yeah sure, of course he'll eat. Pero papaano naman siya makakakain kung nakatali ang mga kamay niya? You don't expect him to eat using his mouth only, do you? For kris' sake! Hindi siya aso.
Soonyoung smiled up to him, discreetly bathing his eyelashes. Palaging gumagana ang pagpapacute niya sa mga kaibigan niya, so why not try it to this man right? Wala namang mawawala sa kanya. Saka gutom na gutom na talaga siya.
Pero nagulat siya ng bigla siya nitong sinapak sa ulo. He winced, glaring up to him. Tangina. Naalog yata ang ulo niya sa sakit!
"Problema mo oy?!"
If he wasn't so hungry, he would have found this whole thing nice and exciting. Mas gusto niya kasi sa isang babae—or a guy, ang hindi nagpapadala sa kanya. Well minus the situation right now, kasi gutom na gutom na talaga siya kaya mas maganda sana kung tatanggalin na lang nito ang tali sa mga kamay niya.
Umupo ito sa upuan sa tabi niya. "Sorry." He murmured. "I can't stand cute things."
Oh. Would you look at that? Hindi lang ito tahimik, straight-forward din na tao. Soonyoung smiled, finding it amusing. Kaso nagaalburoto na talaga ang tiyan niya kaya naman pareho silang nagkatitigan.
"Hindi ako makakain ng ganito."
Silence.
Nang tumunog ulit ang tiyan niya, he became too much frustrated already. He groaned, looking at Seokmin with pleading eyes. "Kung gusto mo subuan mo na lang ako."
Seokmin looked surprised with knitted brows. He looked kind of disgusted too. There's no helping it right? Soonyoung's hungry!
