Being With You

1 'Ik hoef jullie lelijke kraaien stemmen niet te horen.'

'Okee dan is X dus 20?' zeg ik twijfelend tegen Jasmijn. Wiskunde is zo niet mijn ding en wel die van Jasmijn. Als ik een 3 heb, heeft zij een 8 ofzo.

'Woww jaa Vicky, dat klopt.' zegt ze verrassend. Net alsof ze dit nooit had verwacht van mij

'Nou zeg jij hebt lekker veel vertrouwen in me.' zeg ik nep boos. 'Maar ik heb echt genoeg hiervan.' zeg ik en sla daarmee mijn wiskunde boek en schrift dicht. 

Als ik dat gedaan heb hoor ik nog een vrachtwagen ook rijden. De nieuwe buren waarschijnlijk. Ik besteed er verder niet zoveel aandacht aan totdat ik in mijn ooghoek iets zie bewegen. Blijkbaar ziet Jasmijn het ook want ze kijkt gelijk naar mij. Ik kijk eigenlijk meteen naar het raam van de buren en zie daar een jongen rondlopen. Ik wil hem verder bekijken totdat Jasmijn iets zegt.
'Je moeder is ook een knuffelsessie aan het houden.' zegt ze lachend terwijl ze naar beneden knikt. Ik volg haar beweging en zie daar inderdaad mijn moeder knuffelen met een vrouw die ik niet ken. Waarschijnlijk is dat de nieuwe buurvrouw aangezien mijn vader en de man elkaar de hand schudden.

Nadat ik hun een tijdje heb bekeken, kijk ik weer naar de jongen tegenover ons. Hij is best gespierd en groot gebouwd. 'Jas kom is kijken!' roep ik naar Jasmijn. 'Wat is er?' vraagt Jasmijn. 'Kijk die jongen is. Hij is super hot! Ik zweer het, hij heeft een sixpack.' 'Oh my gosh, wat is hij een lekkerding.' zegt ze als ze naast me staat. 'Ja, zie zijn body, zo gespierd.' zeg ik op een dromerige toon. 'Jij bent echt zo een bofkont. Ik wou dat mijn buurjongen zo knap was. Maar nee hoor, bart is weer een lelijke jongen.' zegt ze op een dramatische toon. Bart is de buurjongen van Jasmijn en hij is echt verschrikkelijk, gewoon irritant. Hij ziet er ook niet uit en zijn kledingsmaak is echt een 0. 'Nou ja, ik spreek hem waarschijnlijk toch niet.' 'Nou en, je kan hem altijd vanuit je raam bekijken als die buiten is. Ik wou echt dat ik hem had als buurjongen.'

'Vicky! kom je even naar beneden!' hoor ik mijn moeder roepen onderaan de trap. 'Wat is er, mam!' roep ik terug. 'Kom nu maar gewoon naar beneden!' 'Jaahaa!' Samen met jasmijn loop ik naar beneden. 'Wat is er?' vraag ik als ik mijn moeder zie staan. 'Kom je even voorstellen aan de nieuwe buren.' 'Oke is goed, mam. Loop je mee Jas?' vraag ik aan Jasmijn. 'Ja duhh.' zegt Jasmijn vriendelijk. Ik weet wel waarom ze mee wilt. Ze wilt natuurlijk die lekkere jongen zien.

'Linda, dit is mijn dochter Vicky.' zegt mijn moeder tegen de nieuwe buurvrouw, denk ik in iedergeval. 'Hallo Vicky, je lijkt precies op je moeder toen ze jong was.' zegt de vrouw, die dus Linda heet, tegen mij. 'Kennen jullie elkaar dan?' vraag ik verward. 'Ja, we waren vroeger buurmeisjes van elkaar en beste vriendinnen.' zegt mijn moeder. 'Echt?' Ik heb mijn moeder nooit over een Linda horen praten. 'Ja, alleen Linda is verhuisd naar Denemarken. Haar man, Morten, komt daar vandaan.' vertelt mijn moeder. 'Echt, gaaf.' zeg ik. 'Ja, we zijn nu terug in Nederland. Ik heb 20 jaar in Denemarken gewoont met mijn kinderen en man.' zegt Linda. 'Mam, weet je waar mijn oplader is?' hoor ik een jongen zeggen. Ik kijk op en zie die knappe jongen die ik door het raam zag staan. 'Nee lief, waarschijnlijk zit die nog in een van de dozen.' zegt Linda tegen de jongen. 'Dit is mijn zoon Kasper. Kasper dit is Britt en haar dochter Vicky.' 'Hoi.' zegt hij niet geïnteresseerd, 'Ik ga mijn oplader zoeken.' 'Kasper! doe is even normaal. Stel je gewoon even voor aan de nieuwe buren normaal. Je kan een voorbeeld nemen aan Vicky. Zij is tenminste vriendelijk.' zegt Linda boos tegen haar zoon. 'Nou hoi Britt en Vicky en meisje wat er naast staat. Ik ben Kasper. Leuk jullie te leren kennen.' zegt hij sarcastisch en loopt meteen weg. 'Sorry van mijn zoon. Hij denkt dat die alles kan maken. ' 'Maakt niks uit Linda.' zegt mijn moeder tegen Linda.

'Hoi, ik ben Thijs.' hoor ik mijn broer zeggen tegen de buurman. 'Ik ben Morten. Leuk je te leren kennen Thijs.' hoor ik de buurman zeggen, die dus Morten blijkt te heten. 'Waar is Kevin?' vraagt mijn vader, Peter, aan Thijs. 'Die is buiten aan het voetballen met vrienden.' zegt Thijs.

Morten, Thijs en mijn vader lopen naar ons toe. Ik stel mij voor aan Morten en mijn broer stelt zich voor aan Linda. Ondertussen komt er ook nog een meisje aanrennen. Een knap meisje. Ik denk dat het de dochter van Linda is. Waarom zijn al haar kinderen zo knap? 'Hoi, ik ben Sascha.' zegt het meisje. 'En dit is onze dochter. Die gelukkige wel manier heeft.' lacht Linda. 'Wat ben jij een knap meisje, Sascha. Waren komen jullie vanavond niet gezellig bij ons eten? Kunnen wij wat bij kletsen en de andere kunnen elkaar leren kennen.' stelt mijn moeder voor aan Linda. 'Awh leuk idee, gezellig.' zegt Linda.

Jasmijn en ik lopen weer naar binnen terwijl mijn ouders nog aan het praten zijn met de buren. Als ik op mijn kamer kom zet ik mijn raam open, en het is namelijk nogal warm op mijn kamer. 'Vick, heb je het nieuwe nummer van Lil Kleine al gehoord?' 'Nee, zet maar aan.' Al snel hoor je Lil Kleine met zijn nieuwe nummer "Alleen" door mijn kamer. 'Oeh dit is een leuk nummer!' roep ik vrolijk.

Het nummer staat op repeat en na 2 keer het nummer gehoord te hebben, kan ik de tekst al aardig mee rappen. Jasmijn en ik rappen dan ook gezellig haar mee met het nummer. 'Hee, kan het wat zachter. Ik hoef jullie lelijke kraaien stemmen niet te horen.' hoor ik iemand boos zeggen. Ik kijk naar het raam en zie Kasper bij zijn raam staan. Hij heeft waarschijnlijk de kamer naast mij. 'Doe je toch lekker je raam dicht.' zeg ik bitchie terug. 'Nee want het is hier hartstikke muffig.' zegt hij, 'Jullie moeten gewoon niet zo schreeuwen.' 'Nee, laat ons gewoon. Je denkt echt dat je alles bent.' 'Ik ben ook alles. Hallo, kijk hoe knap ik ben.' zegt hij arrogant. 'Om my gosh, afknapper.' zegt Jasmijn lachend en samen liggen we in de deuk. 'Nou Arrogantje doe maar lekker je raam dicht, want wij zijn niet stil voor jou.' zegt jasmijn. Ik hoor hem geïrriteerd kreunen en dan doet die toch zijn raam dicht.

'Okay, hij is echt een sukkel.' zegt Jasmijn als we even later op mijn bed zitten. 'Inderdaad, op dit moment heb ik nog liever Bart als mijn buurjongen.' zeg ik lachend. 'Geloof me, dat wil je ook niet. Waarom zijn knappe jongens altijd zo arrogant.' zegt ze dramatisch. 'Ik weet het niet, maar ik trek me niks van hem aan.' 'Goed idee, girl. Maar ik ga naar huis. Moest van mijn moeder voor het eten thuis wezen.' zegt Jasmijn. 'Is goed schat.' zeg ik. Ik loop nog even snel met Jasmijn mee naar beneden en geef haar nog een knuffel. 'Tot later Jas, we appen nog!' roep ik als ze wegfiets. Ik zwaai haar nog uit totdat ze de bocht om is en ik haar niet meer kan zien. Ik loop weer naar mijn kamer en laat mij op mijn bed vallen. Ik besluit om maar even Riverdale te gaan kijken. Echt een topserie. Alleen het nadeel is dat er maar elke week een nieuwe aflevering komt. Tijdens het kijken droom ik weg van KJ Apa en Cole Sprouse.